“Нас клічуць святыні –
Душы – Супакой і Надзея,
Дарогу ў вечнасць яны дапамогуць знайсці.
Дабром і спагадай
Напоўняцца нашыя сэрцы,
І з Божаю ласкай пакрочым далей па жыцці!”
Адно ў чалавека ёсць жыццё,
Адна душа, адна ў яго радзіма,
Дзе узнікае раптам пачуццё,
Што з ёй спавіты моцна пупавінай.
Не кожны разумее аднаго,
Што гэта месца Бог сам выбірае,
І толькі Ён адкажа, для чаго
Такі нам лёс з нябёсаў назначае...
Алена Котава
Што ж там бялее на фоне нябёсаў,
Што ззяе ў золаце сонечных косаў?
Куды вядзе той гасцінец-дарога?
– То да святыні, услаўленай цудам,
Ўзнесенай некалі з вераю людам
На чэсць Марыі – на хвалу Бога!
Габрыэля Пузыня
Крынічкі, ціхія крынічкі,
Як я люблю вас, як люблю!
Жывы струменьчык невялічкі
Мне апявае ўсю зямлю.
Кастусь Кірыенка
Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём
Штогодна, штогадзінна, штохвілінна,
Твой кожны дзень,
Забраны забыццём,
Лічы сваім найбольшым адкрыццём,
Ты – з дрэва часу
Кволая галіна…
Р. Барадулін
Мы – толькі момант, Ты, Божа, – вечнасць
Па-над часамі, перад усім.
Мы – пыл смяротны, Ты – Бог спрадвечны,
Бясконцая ласка, жывая любоў.
“Fortuna variabilis,
Deus mirabilis…”
(“Лёс пераменлівы,
Бог надзвычайны…”)
Шыман Старавольскі
Дарог у свеце вельмі многа,
А ты, між іх, сваю знайдзі.
Няхай нялёгкая дарога,
А ты ідзі,
А ты ідзі!…
Пятрусь Броўка
Дарога... Куды можа прывесці дарога?.. Варыянтаў шмат, але самая галоўная дарога – дарога да Бога! Так часта здараецца ў жыцці, што не заўсёды адразу можна трапіць у Святыню да Бога.
Якою далёкай ні будзе дарога,
Якім бы шырокім ні здаўся прасцяг,
Вяртайся сюды, да святога парога,
Бо тут твой пачатак і тут твой працяг…
Л. Якубовіч
Вядома ўсім, што вельмі шмат
Куткоў на свеце дзіўных.
Але не менш, а болей, брат,
Іх на тваёй радзіме,
У нашым краі дарагім,
У Беларусі роднай.
Не памяняешся ні з кім
Яе красою годнай.
Іван Муравейка
Есть Бог, есть мир, они живут вовек,
А жизнь людей мгновенна и убога,
Но всё в себя вмещает человек,
Который любит мир и верит в Бога.
Н. Гумилев. Фра Беато Анджелико
Без натхнёнага чалавечага дотыку ніводнае месца, збудаванне не стане блізкім і дарагім, нават калі яно занесена ў спіс дзяржаўных помнікаў.
Паглядзеўшы на карту гарадоў Вялікага Княства Літоўскага ХІV-ХV стагоддзяў, мы можам убачыць там і Лебедзева.
Трэба дома бываць часцей,
Трэба дома бываць не госцем,
Каб душою не ачарсцвець,
Каб не страціць святое штосьці...
Адным з цудаў Маладзечаншчыны з’яўляецца касцёл у вёсцы Краснае, размешчаны ў самым цэнтры вёскі, на пагорку.