ЕВАНГЕЛЛЕ

Вось жаніх, выходзьце яму насустрач

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Езус расказаў сваім вучням такую прыпавесць: Валадарства Нябеснае будзе падобнае да дзесяці паннаў, якія, узяўшы свае светачы, выйшлі насустрач жаніху. Пяць з іх было неразумных, а пяць — мудрых. Неразумныя, узяўшы свае светачы, не ўзялі з сабою алею. Мудрыя ж разам са светачамі сваімі ўзялі алей у пасудзіны свае. Калі жаніх спазняўся, то задрамалі ўсе і паснулі. 

Але сярод ночы ўзняўся крык: Вось жаніх, выходзьце яму насустрач. Тады ўсталі ўсе панны гэтыя і прывялі ў парадак светачы свае. Неразумныя ж сказалі мудрым: Дайце нам вашага алею, бо нашыя светачы гаснуць. А мудрыя адказалі: Каб хапіла і вам, і нам, пайдзіце лепш да тых, хто прадае, і купіце сабе. 

Калі ж пайшлі яны купляць, прыйшоў жаніх і тыя, якія былі падрыхтаваныя, увайшлі з ім на вяселле, і зачыніліся дзверы. Пасля прыходзяць і астатнія панны ды кажуць: Пане, пане, адчыні нам. Ён жа сказаў ім у адказ: Сапраўды кажу вам: не ведаю вас. 

Таму чувайце, бо не ведаеце ні дня, ні гадзіны.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Валадарства Нябеснае гэта між іншым прысутнасць Бога у Тваім сэрцы. Таму можаш дзейнічаць у тваім жыцці двумя спосабамі. Па-першае можаш жыць як тыя неразумныя панны. Не хацелася ім чакаць жаніха. Не ўзялі нават алею, хоць і маглі прадбачыць, што адзін запраўлены светач на ўсю ноч, гэта замала. Яны былі легкадумныя. Можаш аднак жыць як хтосьці, хто ўмее быць пакорным, як тыя мудрыя панны. Праявілі яны сваю пашану да жаніха дзякуючы сваёй прадбачлівасці - узялі алей для светачаў і прывіталі яго ўрачыстым святлом, як гэта загадвала тагачасная традыцыя. Таму ў нашым жыцці важная паслядоўнасць. Жаніх прыняў тых, якія ў момант прыйсця былі найлепш падрыхтаваныя на тое, каб прывітаць яго. Валадарства Нябеснае будзе толькі ў пакорных і любячых Бога сэрцах.

Ці веру, што аднойчы сустрэнуся нарэшце тварам ў твар з Тым, Які ёсць Любоў, з Богам? Ці слухаю Божае Слова, каб як найлепш падрыхтавацца на прыйсце Пана? Ці трывала і паслядоўна ажыцяўляю вучэнне Каталіцкага Касцёла?

Брат Марыюш Захаркевіч OFMCap, Габон (Афрыка)

ЕВАНГЕЛЛЕ

Будзьце гатовымі

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Езус сказаў сваім вучням: Чувайце, бо не ведаеце, у які дзень Пан ваш прыйдзе. Бо разумееце, што, калі б гаспадар дому ведаў, у якую варту прыйдзе злодзей, то не спаў бы і не даў бы падкапаць дом свой. Таму і вы будзьце гатовыя, бо Сын Чалавечы прыйдзе ў тую гадзіну, калі вы не думаеце.

Хто ж верны і разумны слуга, якога Пан паставіў над хатнімі сваімі даваць ім спажытак у адпаведны час? Шчаслівы той слуга, якога, прыйшоўшы, гаспадар застане за гэтай справай. Сапраўды кажу вам, што над усёй маёмасцю сваёю паставіць яго. 

Калі ж гэта благі слуга і ён скажа ў сэрцы сваім: Не спяшаецца гаспадар мой, — і пачне біць сваіх супрацоўнікаў, есці і піць з п’яніцамі, то гаспадар гэтага слугі прыйдзе ў дзень, калі той не спадзяецца, і ў гадзіну, якой не ведае. І сурова пакарае яго, і прызначыць яму долю разам з крывадушнікамі. Там будзе плач і скрыгатанне зубоў.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Сёння Пан Езус заклікае нас быць чуйнымі, як слуга, які чакае вяртання свайго гаспадара (тут можна нават сказаць свайго Створцу). Быць чуйным – гэта ўслухоўвацца ці ідзе Ён, ці можа Ён ужо тут прысутны. А Ён прыходзіць да нас штодзённа: у сваім Слове, у сакрамэнтах, у іншым чалавеку, у стварэннях… Таму чакаць, азначае заўважаць прысутнасць Бога ўжо сёння і прымаць Яго ў такой форме, у якой Ён нам сёння аб’яўляецца. Якім чынам чакаць? Хрыстос тлумачыць: як слугі, якія добра выкарыстоўваюць даброты свайго Гаспадара – без злоўжыванняў, з павагай да годнасці Ўласніка дому; без прычынення шкодаў, на спажытак Гаспадара дому і яго жыхароў. Такім чынам зможам заўважыць Яго годнасць і ўшанаваць яе, калі надыйдзе момант  нашай сустрэчы з Ім тварам ў твар.    

Ці заўважаю прысутнасць Бога ўжо сёння? Ці ўсведамляю сабе, што любое дабро паходзіць ад Пана Бога? Як я карыстаюся ўсім тым, што мне даў Пан? Ці прымяняю я гэта на дабро, ці можа злоўжываю дабрынёй майго Пана і чыню зло сваволі?

Брат Марыюш Захаркевіч OFMCap, Габон (Афрыка)

ЕВАНГЕЛЛЕ

Хачу, каб ты даў мне зараз жа на місе галаву Яна Хрысціцеля

+ Чытанне cвятога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Ірад паслаў схапіць Яна і зняволіў яго ў вязніцы з-за Ірадыяды, жонкі брата свайго Філіпа, таму што ажаніўся з ёй. Бо Ян казаў Іраду: Не дазволена табе мець жонку брата твайго. А Ірадыяда злавалася на яго і хацела забіць, але не магла, таму што Ірад баяўся Яна, ведаючы, што ён чалавек справядлівы і святы, і аберагаў яго. Шмат разоў чуў яго і непакоіўся, але слухаў яго з ахвотай.

І настаў зручны дзень, калі Ірад у дзень сваіх народзін прыгатаваў вячэру сваім вяльможам, тысячнікам і старэйшынам галілейскім. І ўвайшла дачка гэтай Ірадыяды, і танцавала. І спадабалася яна Іраду і яго гасцям. Кароль сказаў дзяўчыне: Прасі ў мяне, чаго хочаш, і я дам табе. І шмат у чым пакляўся ёй: Чаго ні папросіш, дам табе, нават палову майго каралеўства. Яна выйшла і сказала маці сваёй: Чаго мне папрасіць? Тая адказала: Галаву Яна Хрысціцеля.

І яна адразу хутка ўвайшла да караля і папрасіла, кажучы: Хачу, каб ты даў мне зараз жа на місе галаву Яна Хрысціцеля. Кароль вельмі засмуціўся, але з-за клятвы і тых, хто быў пры стале, не захацеў ёй адмовіць. Кароль адразу паслаў ката і загадаў прынесці галаву Яна. Той пайшоў у вязніцу і адсек яму галаву, і прынёс на місе ягоную галаву, і аддаў яе дзяўчыне, а дзяўчына аддала яе сваёй маці.

Калі пра гэта даведаліся вучні Яна, яны прыйшлі і забралі ягонае цела, і паклалі яго ў магілу.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Гора фарысеям, аматарам масак, бо яны намагаюцца сябе паказаць людзям вялікімі, але іх нутро вельмі плыткае. Любяць яны не тое, што ў вышынях, а тое, што зямное. Таму гора і нам, калі любім тое, што вонкавае (велічнасць, улада, захапленне з боку іншых), а не шукаем любові Бога. Прарокі і Сын Божы былі адвергнутыя сваімі і забітыя з-за праўды, якую абвяшчалі. Яны былі знішчаныя, таму што іх сучаснікі не хацелі слухаць Бога. Таксама і мы, калі не хочам прыняць Божую Праўду, якая абвяшчаецца сёння, забіваем тых самых прарокаў сваім выбарам зла. Таму не важна, носіш ты сёння модныя джынсы ці манаскі габіт. Важна тое, ці прымаеш у сваё сэрца Божае Слова разам з жыватворчым Духам Святым і дазваляеш Яму весці цябе.

Ці ажыцяўляю я Божае Слова сваімі ўчынкамі? Ці не з’явілася ў мяне звычка асуджаць іншых за тое, што не жывуць Словам Божым? Ці не засяроджваюся я занадта над тым, што ў маім жыцці вонкавае, занядбоўваючы свае адносіны з Богам і бліжнімі?

Брат Марыюш Захаркевіч OFMCap, Габон (Афрыка)

ЕВАНГЕЛЛЕ

Гэта трэба было рабіць і таго не абмінаць

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час: 

Езус прамовіў, кажучы: Гора, вам кніжнікі і фарысеі крывадушныя, таму што даяце дзесяціну з мяты, анісу і кмену, але абмінаеце тое, што важнейшае ў Законе: правасуддзе, міласэрнасць і веру. Гэта трэба было рабіць і таго не абмінаць.

Сляпыя павадыры, якія адцэджваеце камара, а праглынаеце вярблюда.

Гора, вам кніжнікі і фарысеі крывадушныя, таму што звонку ачышчаеце кубак і місу, а ўнутры яны поўныя драпежнасці і нястрыманасці. Сляпы фарысей, спачатку ачысці кубак унутры, каб ён стаў чыстым і звонку.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Вартаўнікі Слова, фарысеі, забыліся, што крыніцай Закону з’яўляецца Бог, што Ён – любячы Айцец. Таму Закон павінен нас заахвочваць і адначасова аберагаць нашу любоў да Бога і да чалавека, Божага дзіцяці. Такія ўчынкі, як пост ці міласціна павінны толькі ўзбагачаць гэтую любоў. Фарысеі ж перакруцілі парадак каштоўнасцяў, а тое, што другараднае зрабілі найважнейшым. Паводле слоў Езуса найважнейшая менавіта вера ў Бога – наша пранікнутая любоўю повязь з Ім; міласэрнасць – повязь любові з нашымі бліжнімі і справядлівасць – высілак, каб кожны атрымаў тое, што яму належыць. Таму жыццё вераю, нашыя жывыя зносіны з Богам павінны нас ачышчаць з сярэдзіны (паволі але паслядоўна), каб кожны з нас мог стаць “новым чалавекам”, дзіцём, падобным да свайго Таты – Бога.

Ці падатлівы я на ачышчэнне Божым Словам? Ці з’яўляюцца адносіны з Богам апорай майго жыцця? Я веру ці больш давяраю маім уласным дасягненням? Ці рэалізую ў адносінах з іншым людзьмі дадзеную Хрыстом запаведзь любові?

Брат Марыюш Захаркевіч OFMCap, Габон (Афрыка)

ЕВАНГЕЛЛЕ

Гора вам, сляпыя правадыры

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час: 

Езус прамовіў, кажучы: Гора вам, кніжнікі і фарысеі крывадушныя, таму што зачыняеце Валадарства Нябеснае перад людзьмі. Бо самі не ўваходзіце і, калі ўваходзяць іншыя, не пускаеце іх. 

Гора вам, кніжнікі і фарысеі крывадушныя, таму што абыходзіце мора і сушу, каб зрабіць хоць аднаго празелітам. Калі ж гэта здараецца, робіце яго сынам геены, удвая горшым, чым вы самі.

Гора вам, сляпыя правадыры, якія кажаце: Калі хто клянецца святыняй, то нічога; але калі хто клянецца золатам святыні, то абавязаны. Неразумныя і сляпыя, бо што большае: золата, ці святыня, якая асвячае золата? І зноў: Калі хто клянецца ахвярнікам, то нічога; а калі клянецца дарам, што на ім, то абавязаны. Сляпыя, бо што большае: дар, ці ахвярнік, які асвячае дар? Таму той, хто клянецца ахвярнікам, клянецца і ім, і ўсім, што на ім. І той, хто клянецца святыняю, клянецца і ёю, і тым, хто жыве ў ёй. А хто клянецца небам, клянецца тронам Божым і тым, хто сядзіць на ім.  

Гэта слова Пана.

catholic.by

Кніжнікі зразумелі, што навучанне Пісанню можа прыносіць ім немалую выгаду, а веру ў Бога яны перарабілі ў спрыяльны інструмент ў маніпуляцыях людзьмі. Асаблівая спакуса – гэта маніпуляваць людзьмі ўплывовымі, і такім чынам самім мець уладу. Таму гора ім, бо ўводзяць у зман веруючых, якім насамрэч павінны служыць. Гора ім, бо перакручваюць Божае Слова, якое самі павінны прыняць з вераю і жыць гэтым Словам.

Пан Езус заахвочвае нас жыць Словам. Па-сапраўднаму жыць Словам так, каб ніхто не меў сумненняў, што мы людзі веруючыя. Каб нікому не трэба было тлумачыць, што я насамрэч раблю дабро, гэта мае ўчынкі павінны сведчыць пра маю веру ў Бога, Які ёсць Любоў.

Ці з вераю і сур’ёзна прымаю Божае Слова ў маім жыцці? Ці ведаю, што Божае Слова дае свабоду мне і маім бліжнім? Наколькі эфектыўна Божае Слова вучыць мяне жыць у праўдзе?

Брат Марыюш Захаркевіч OFMCap, Габон (Афрыка)

ЕВАНГЕЛЛЕ

Да каго мы пойдзем? Ты маеш словы жыцця вечнага

+ Чытанне святога Евангелля паводле Яна.

У той час:

Многія з вучняў Езуса казалі: Цяжкая гэтая мова. Хто можа яе слухаць?

Але Езус, ведаючы, што вучні Ягоныя наракаюць на гэта, сказаў ім: Ці гэта спакушае вас? А калі ўбачыце Сына Чалавечага, які будзе ўзыходзіць туды, дзе быў раней? Дух ажыўляе, цела ж ні на што не прыдатнае. Словы, якія Я кажу вам, ёсць духам і жыццём. Аднак ёсць між вас тыя, хто не верыць. Бо Езус ад пачатку ведаў, хто не верыць і хто Яго выдасць. І сказаў: Для таго Я  сказаў вам, што ніхто не можа прыйсці да Мяне, калі гэта не будзе дадзена яму Айцом. 

З гэтага часу многія вучні Ягоныя адышлі ад Яго і ўжо не хадзілі з Ім. Тады Езус сказаў Дванаццаці: Ці вы таксама хочаце адысці? 

Адказаў Яму Сымон Пётр: Пане, да каго мы пойдзем? Ты маеш словы жыцця вечнага. А мы паверылі і спазналі, што Ты ёсць Святы Бога. 

Гэта слова Пана.

catholic.by 

Некаторыя фільмы або спектаклі маюць не вельмі цікавы або нават скандальны пачатак. Таму не кожны глядач у стане даглядзець такі твор да канца. Аднак сэнс пачатку раскрываецца ў заканчэнні.

Езус найперш моцна зацікававіў жыхароў Тыберыяды і Кафарнаума. Яны ўжо пачалі верыць, што гэты чалавек сапраўды будзе добрым Месіяй, бо прынамсі хлебам зможа іх забяспечыць. Але калі пачаў гаварыць, што сапраўдным “хлебам жывым, які сышоў з неба” з’яўляецца Яго цела, і запрасіў спажываць гэты Хлеб, у многіх згас той першы энтузіязм. Вагацца пачалі нават многія вучні Езуса. Па іх было бачна, што вось-вось і яны могуць адыйсці, не даглядзеўшы да апошняй сцэны, калі “Сын чалавечы, будзе ўзыходзіць туды, дзе быў раней”. Немагчыма зразумець Хрыста і Яго дзеянняў без слоў жыцця, якія Ён кажа. Словы гэтыя ёсць духам і жыццём, яны прадвяшчаюць сэнс усіх гэтых пакуль што незразумелых знакаў. Трэба толькі даглядзець і даслухаць.

Сын Божы далей прамаўляе праз Цела свайго Касцёла. Гаворыць пра неабходнасць споведзі і Эўхарыстыі, пра шлюб мужчыны з жанчынай, пра права на жыццё для кожнага зачатага дзіцяці і пакутуючага хворага, пра прабачэнне і дапамогу слабейшым. Але ўсе гэтыя слоы ўспрамаюцца сучаснымі слухачамі як цемрашальства, сярэднявечныя байкі. Варта аднак паглядзець на гэта з перспектывы апошніх сцэнаў гісторыі – калі прыйдзе Сын Божы і за Ім пойдуць толькі тыя, хто слухаў да канца і цярпліва чакаў аб’яўлення сэнсу.

Дзе я шукаю сэнс маральнага навучання Касцёла, ў каментарыях сучаснага свету ці ў Евангеллі? Ці не задумваюся адыйсці з Каталіцкага Касцёла? Ці ўмею глядзець на сучаснасць з перспектывы будучыні?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва.

ЕВАНГЕЛЛЕ

Гавораць і не робяць

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Езус прамовіў да народа і вучняў сваіх такімі словамі:

Пасад Майсея занялі кніжнікі і фарысеі. Таму ўсё, што скажуць вам, рабіце і захоўвайце, але не рабіце паводле ўчынкаў іхніх. Бо яны гавораць і не робяць. Таму што яны звязваюць цяжкія і непасільныя ношы і ўскладаюць на плечы людзей, а самі не хочуць і пальцам крануць іх. Усе ж учынкі свае робяць яны дзеля таго, каб паказацца людзям. Яны пашыраюць філактэрыі свае і павялічваюць махры. Любяць першыя месцы на гасцінах і першыя лавы ў сінагогах, і прывітанні на рынках, і каб людзі называлі іх «pаббі».

Вы ж не дазваляйце называць сябе «настаўнік», бо адзін у вас Настаўнік, а ўсе вы — браты. І айцом вашым не называйце нікога на зямлі, бо адзін у вас Айцец Нябесны. I не дазваляйце называць сябе кіраўнікамі, бо адзін у вас Кіраўнік — Хрыстус. Большы з вас няхай будзе слугою для вас. Бо той, хто ўзвышае сябе, прыніжаны будзе, а той, хто прыніжае сябе, будзе ўзвышаны.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Нас, каталікоў і праваслаўных іншаверцы і хрысціяне іншых веравызнанняў часамі папракаюць, што нібыта запярэчваем Евангеллю, калі называем сваіх святароў “айцец”, “бацюшка” ці “ойчанька”. Няўжо Хрыстос сапраўды забараняў надзяляць падобнымі тытуламі тых, хто насамрэч з’яўляюцца для нас братамі? З іншага боку вельмі верагодна, што сам Езус называе бацькам св. Юзафа (Лк 2,33.48) а таксама пацвярджае даўнюю запаведзь “Шануй бацьку свайго і маці” (Мц 15,4; 19,19, Мк 7,10).

Настаўнік – гэта той, хто перадае нам веды. Айцец (або інкш па-беларуску “бацька”) – толькі той, хто якімсьці чынам перадае нам фізічнае або духоўнае жыццё. Кіраўнік – гэта той, хто служыць нам, усталёўваючы парадак у якойсьці грамадскасці. Аднак тытуламі гэтымі любілі ганарыцца многія кніжнікі і фарысеі. Але замест перадаваць здабытыя веды пра Бога, яны на паказ выхваляліся сваёй вучонасцю. Замест нараджаць людзей да духоўнага жыцця, накладалі на плечы людзей непасільныя ношы юрыдычных прадпісанняў. Замест мудра паказваць шлях да дабра, давалі людзям прыклад крывадушнасці і пагарджалі імі (Ян 7,49).

Кожны зямны настаўнік, айцец ці кіраўнік застаецца верным свайму пакліканню толькі пры ўмове, што веды, жыццё ці мудрасць чэрпае з Бога. Бо толькі Бог з’яўляецца Першакрыніцай гэтых дабротаў. Калі ж хтосьці навучае толькі ўласнаму вучэнню, становіцца самазванцам і не варта называць яго гэтымі аўтарытэтнымі тытуламі.

Колькі ўва мне пашаны і ўдзячнасці да маіх педагогаў, бацькоў і кіраўнікоў? Ці чэрпаю неабходныя для выканання свайго паклікання даброты ад Бога?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Вось сапраўдны ізраільцянін, у якім няма падману 

+ Чытанне cвятога Евангелля паводле Яна.

У той час:

Філіп знайшоў Натанаэля і сказаў яму: Мы знайшлі таго, пра каго пісалі ў Законе Майсей і прарокі, — Езуса, — сына Юзафа з Назарэту.

Але Натанаэль сказаў яму: Ці можа быць штосьці добрае з Назарэту? Філіп адказаў яму: Ідзі і паглядзі.

Езус, убачыўшы Натанаэля, які ішоў да Яго, сказаў пра яго: Вось сапраўдны ізраільцянін, у якім няма падману.

Натанаэль сказаў Яму: Адкуль Ты ведаеш мяне?

Езус сказаў яму ў адказ: Перш чым Філіп паклікаў цябе, Я бачыў цябе, калі ты быў пад смакоўніцаю.
Адказаў Яму Натанаэль: Раббі, Ты Сын Божы! Ты Валадар Ізраэля!

Езус сказаў яму ў адказ: Ці ты верыш, таму што Я сказаў табе, што бачыў цябе пад смакоўніцаю? Убачыш больш за гэта.

І кажа яму: Сапраўды, сапраўды кажу вам: убачыце неба расчыненае і Анёлаў Божых, якія ўзыходзяць і сыходзяць на Сына Чалавечага.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Евангеліст называе Натанаэлем таго Апостала, якога іншыя евангелісты называюць Барталамеем. Яго знаёмству з Хрыстом першапачаткова спадарожнічала насцярожанасць, і нават недавер. Тым не менш сэрца Натанаэля відавочна было адкрыта на пошук праўды, і перакнаўшыся ў Божай моцы Езуса, ён прызнае Яго Месіяй, Сынам Божым.

“Сапраўдны ізраільцянін” – так называе Натанаэля Езус. Падобнае імя – Ізраэль, гэта значыць “той, які змагаўся з Богам”, калісці атрымаў ад Бога пасля цяжкай духоўнай барацьбы Якуб, адзін з родапачынальнікаў абранага народу (Быц 32, 28-30). Ён змагаўся з Богам, каб атрымаць Яго благаслаўленне. Магчыма таму Езус менавіта так называе Натанаэля, што пад таямнічаю смакоўніцаю адзін толькі Бог бачыў і ягонае нейкае ўнутранае змаганне. Верагодна, быў гэта нейкі вельмі асабісты эпізод з яго жыцця. Езус сваімі Божымі вачыма бачыў усё, і змаганне Натанаэля, і ягонае пачуццё адзіноты. Гэта і растапіла ў сэрцы Натанаэля пачатковы лёд недаверу.

Калі дзесьці ўнутры сябе з мы з нечым змагаемся, то часта навакольныя людзі гэтага не бачаць і не разумеюць, таму гэта можа стаць прычынаю пачуцця адзіноты. Бог жа ўсё бачыць і разумее, нават тое, што закрыта прад людзьмі. Калі запрасіць Збаўцу “пад сваю смакоўніцу”, ў сваю нябачную для іншых барацьбу, Ён адкрые яшчэ большыя таямніцы: “Сапраўды, сапраўды кажу вам: убачыце неба расчыненае і анёлаў Божых, якія ўзыходзяць і сыходзяць на Сына Чалавечага”.

Колькі ўва мне гатоўнасці да змагання за найвышэйшыя каштоўнасці (жыццё ў Богу, любоў, прабачэнне і інш.)? Ці не станаўлюся я мінімалістам у сваім духоўным жыцці? Ці прашу Хрыста аб спадарожніцтве і дапамозе ў маёй духоўнай барацьбе?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Усіх, каго сустрэнеце, запрасіце на вяселле

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Адказваючы, Езус зноў расказаў прыпавесць першасвятарам і старэйшынам народа: Валадарства Нябеснае падобнае да караля, які справіў вяселле для сына свайго. Ён паслаў слугаў сваіх паклікаць запрошаных на вяселле, але яны не хацелі прыйсці. 

Зноў паслаў іншых слугаў, кажучы: Скажыце запрошаным: вось я прыгатаваў гасціну маю, зарэзаны валы мае і адкормлена жыўнасць, і ўсё падрыхтавана. Прыходзьце на вяселле! 

Але яны пагардзілі і адышлі: хто на сваё поле, а хто на свой гандаль. Астатнія ж, схапіўшы слугаў ягоных, зняважылі і забілі іх. 

Кароль жа раззлаваўся і, паслаўшы войска сваё, знішчыў забойцаў гэтых і падпаліў іхні горад. 

Тады ён кажа сваім слугам: Вяселле гатова, але запрошаныя не былі годнымі. Таму пайдзіце на ростані і ўсіх, каго сустрэнеце, запрасіце на вяселле. I слугі тыя, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго знайшлі: і кепскіх, і добрых. І напоўнілася вяселле гасцямі. 

Кароль, увайшоўшы паглядзець на гасцей, убачыў там чалавека, не апранутага ў вясельную вопратку, і кажа яму: Дружа, як ты ўвайшоў сюды, не маючы вясельнай вопраткі? Ён прамаўчаў. Тады кароль сказаў слугам: Звяжыце яму ногі і рукі, і выкіньце яго вон, у цемру. Там будзе плач і скрыгатанне зубоў. 

Бо шмат пакліканых, але мала выбраных.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Пошукі “карэктных” адгаворак – гэта для некаторых адзіны спосаб не пайсці ў госці да таго, для каго шкада часу ці зычлівасці. Праблема тут не ў занятасці, а ва ўнутраным перакананні, што нібыта гаспадар і іншыя ягоныя госці нудныя, а знаёмства з імі не прынясе ніякай выгады. На такім фоне Хрыстос расказвае першасвятарам і старэйшынам народа прыпавесць пра Валадарства Нябеснае, гэта значыць пра адносіны чалавека з Богам. Сёння падобным чынам многія людзі думаюць, што Бог з Ягоным Касцёлам і Яго запаведзямі – гэта дастаткова нудная імпрэза, на якую шкада каштоўнага часу.

Падобную з’яву прарок Эзэхіэль бычыў калісці ў адносінах паміж народам Ізраэля і Богам. Божы Закон габрэі выконвалі, але ў пэўны момант гэта стала для іх пэўнай аўтаматычнай павіннасцю. Яны распрацавалі цэлую сістэму юрыдычных апраўданняў, якія б дазволілі пры пэўных умовах прынамсі некаторыя законы абыходзіць. Далей яны апаганіліся ідаласлужэннямі, што ўрэшце рэшт прывяло да скамянеласці сэрца, і закон ужо не ўспрымаўся як запрашэнне Бога да асабістых адносін з Ім. Таму Бог праз прарока прадвяшчае: “Акраплю вас вадою чыстаю, і будзеце ачышчаны ад усяго бруду вашага, і ад усіх ідалаў вашых Я ачышчу вас. І дам вам сэрца новае і дух новы ў нутро вашае, і забяру сэрца каменнае з цела вашага, і дам вам сэрца з плоці. І дух Мой удыхну ў нутро вашае, і зраблю так, што вы будзеце хадзіць у Законе Маім, захоўваць пастановы Мае і выконваць іх”.

Такім чынам Бог мае намер стварыць такі прынцыпова новы Ізраэль. Гэта будуць людзі, якія ўжо не шукаюць апраўданняў, як бы гэта адмовіцца ад “нуднага” запрашэння, а ўсім сваім новым сэрцам радасна прымаюць яго. Гэтае прыняцце ўжо будзе не з павіннасці, а з пераканання.

 Ці не праяўляюцца ў мяне сімптомы “скамянеласці сэрца”, напрыклад пошукі адгаворак ад Божых запрашэнняў? Якія акалічнасці дапамагаюць мне маліцца і ўдзельнічаць у Эўхарыстыі вялікадушна, шчодрым сэрцам?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Вось зачнеш ва ўлонні сваім і народзіш Сына

+ Чытанне cвятога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Бог паслаў анёла Габрыэля ў горад галілейскі, які называўся Назарэт, да Дзевы, заручанай з мужам па імені Юзаф, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя. 

Анёл, увайшоўшы да яе, сказаў: Вітай, поўная ласкі, Пан з Табою. Яна ж збянтэжылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта за прывітанне. 

І сказаў Ёй анёл: Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Пана. І вось зачнеш ва ўлонні сваім і народзіш Сына, і дасі Яму імя Езус. Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Найвышэйшага, і дасць Яму Пан Бог трон Давіда, бацькі Ягонага. І валадарыць будзе над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца. 

А Марыя сказала анёлу: Як станецца гэта, калі я мужа не ведаю? Анёл сказаў Ёй у адказ: Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Найвышэйшага ахіне Цябе. Таму і народжанае Святое будзе названа Сынам Божым. Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасці сваёй, і ёсць ужо на шостым месяцы тая, якую называлі бясплоднай; бо для Бога няма нічога немагчымага.

Тады Марыя сказала: Вось я, слуга Пана. Няхай мне станецца паводле твайго слова. І адышоў ад Яе анёл.

Гэта слова Пана.

cathilic.by

Існуюць розныя ітэрпрэтацыі гэтай прыпавесці Езуса пра Валадарства Нябеснае. Але старэйшая і больш распаўсюджаная такая: людзі прыходзяць да збаўлення ў Богу, гэта значыць ўваходзяць у Касцёл, на розных этапах свайго жыцця, ад дзяцінства да глыбокай старасці. Незалежна ад таго, навяртаецца чалавек ў дзяцінстве, будучы дарослым ці перад самай смерццю, ён атрымлівае адну і тую ж плату – збаўленне і вечнае жыццё. (Паводле Т. Лоска SJ)

Бачым, як адрозніваюцца нашы зямныя ўяўленні пра справядлівасць ад уяўленняў Бога. Жывучы ў свеце, мы прызвычаіліся, што каб здабыць вялікую каштоўнасць, звычайна трэба шмат працаваць. У Валадарстве Божым інакш - найвялікшую каштоўнасць атрымлівае з Божай шчодрасці нават той, хто не здолеў зарабіць яе па справядлівасці.

Многія людзі, даведаўшыся пра такую дабрыню і шчодрасць Бога, легкадумнама адкладаюць навяртанне або паглыбленне духоўнага жыцця на неакрэсленую будучыню. У такім стаўленні ёсць прынамсі дзве праблемы. Па-першае, ніводзін чалавек не ведае з усёй упэўненасцю, ці тая будучыня для яго наступіць і колькі часу яму яшчэ засталося жыць у свеце. Па-другое, як каштоўнасць працы ў вінагарадніку заключаецца не толькі ў плаце, якую работнік атрымлівае ў канцы, падобным чынам жыццё з Богам і братамі ў Касцёле мае вартасць ужо цяпер, не чакаючы збаўлення пасля смерці. Разумеючы гэта, св. Аўгустын які пасля свайго навяртання ў сталым узросце, пазней у сваіх Вызнаннях казаў: “Позна я ўзлюбіў Цябе, Любоў мая”. Таму пытанне “Чаму вы стаіце тут цэлы дзень без працы?”, гэта напэўна пытанне рытарычнае. Яно сцвярджае, што не варта марнаваць свой зямны час на бязбожнае, або не дастаткова Божае жыццё.

Апроч канчатковай узнагароды, ці ёсць у мяне ўжо іншыя матывацыі для крочання за Хрыстом? Наколькі я цаню адведзены мне час на жыццё ў гэтым свеце?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Лягчэй вярблюду прайсці праз ігольнае вушка, чым багатаму ўвайсці ў Валадарства Божае

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея. 

У той час:

Езус сказаў сваім вучням: Сапраўды кажу вам: цяжка багатаму ўвайсці ў Валадарства Нябеснае. І яшчэ кажу вам: Лягчэй вярблюду прайсці праз ігольнае вушка, чым багатаму ўвайсці ў Валадарства Божае. 

Пачуўшы гэта, вучні вельмі здзівіліся і сказалі: Дык хто ж можа быць збаўлены?

Паглядзеўшы, Езус сказаў ім: У людзей гэта немагчыма, а ў Бога ўсё магчыма. 

Тады Пётр сказаў Яму ў адказ: Вось мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табою. Дык што мы атрымаем? А Езус сказаў ім: Сапраўды кажу вам, што ў новым стварэнні, калі Сын Чалавечы сядзе на троне славы сваёй, таксама вы, якія пайшлі за Мною, сядзеце на дванаццаці тронах, каб судзіць дванаццаць плямён Ізраэля. І кожны, хто дзеля Майго імя пакінуў дамы, ці братоў, ці сясцёр, ці айцоў, ці маці, ці дзяцей, ці землі, здабудзе ў сто разоў больш і атрымае ў спадчыну жыццё вечнае. І шмат першых стане апошнімі, і апошніх — першымі.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Калі Хрыстос гаворыць пра матэрыяльныя багацці, можа скласціся ўражанне, нібыта багаты ўвогуле не можа быць збаўлены. І такое ўражанне, відавочна, склалася ў апосталаў, якія Яго слухалі: “Вучні вельмі здзівіліся і сказалі: Дык хто ж можа быць збаўлены?” Аднак Бог, можа збавіць нават вельмі заможнага чалавека. У чым жа сакрэт? Кожны ж з нас мае, няхай сабе і невялікія, але каштоўнасці. У чым небяспека?

Проста багацце можа чалавека ап’яніць, зрабіць яго небяспечна самаўпэўненым. Як ведаем, “п’яному і мора па калена”, ён настолькі пераацэньвае сябе, што ў пэўны момант можа трапіць у ілюзію ўсемагутнасці і фатальна скончыць. Механізм гэты добра бачны на прыкладзе кіраўніка Тыру, які апанаваў марскія шляхі і дзякуючы гэтаму стварыў магутную гандлёвую дзяржаву. Яго засляпленне дасягнула такога ўзроўню, што ён пачаў называць сябе богам. Гэта прывяло яго да згубнай высновы – “богу” не патрэбен Бог. Далей ён сам адварочваецца ад Таго, хто сапраўды дае моц і жыццё. Давяраючыся смешнай магутнасці свайго багацця і пагарджаючы Крыніцай жыцця гэты валадар фактычна сам сябе прыгаварыў на страшную згубу.

Небяспека багацця аднак не ў яго колькасці, а ў сляпым даверы да маёмасці, якой можа пакуль што і няма. Нават небагаты чалавек, які абсалютна ўсе свае сілы кладзе на алтар самаўзбагачэння, раней ці пазней зразумее, што ніякая маёмасць не ў стане перамяніць яго ў бога.

Атрымаць свой сапраўдны трон валадарання можна толькі ідучы за Валадаром валадароў. Сапраўды пануе над сваім жыццём толькі той, хто цвяроза разумее: “Я ўсяго толькі чалавек, але гэта Бог мяне робіць ажно чалавекам”. Пры такой цвярозасці багацце не перашкодзіць збаўленню. “У людзей гэта немагчыма, а ў Бога ўсё магчыма”.

Якое месца ў маёй іерархіі каштоўнасцяў займаюць матэрыяльныя даброты? Каго або што я бачу як наймацнейшую апору сёння і ў будучыні? На які алтар я складаю найбольш сваіх намаганяў, свайго часу і здароўя?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Калі хочаш быць дасканалым, прадай маёмасць сваю і здабудзеш скарб у нябёсах

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея. 

У той час:

Да Езуса падышоў адзін чалавек і сказаў: Настаўнік, што добрага зрабіць мне, каб мець жыццё вечнае?

Ён адказаў яму: Чаму пытаешся ў мяне пра дабро? Адзін ёсць Добры! Калі хочаш увайсці ў жыццё вечнае, захоўвай запаведзі. Той кажа Яму: Якія? Езус адказаў: Не забівай, не чужалож, не крадзі, не сведчы фальшыва, шануй бацьку і маці, любі бліжняга свайго, як самога сябе. 

Юнак кажа Яму: Усё гэта я захоўваў, чаго яшчэ нестае мне? Езус кажа яму: Калі хочаш быць дасканалым, ідзі, прадай маёмасць сваю і раздай бедным, і здабудзеш скарб у нябёсах; і прыходзь ісці за Мною. 

Пачуўшы сказанае, юнак адышоў засмучаны, бо меў вялікую маёмасць.

Гэта слова Пана.

catholic.by

У часы Эзэхіэля жалоба пасля страты блізкага чалавека звычайна суправаджалася доўгім плачам і галашэннем. Той, хто аплакваў памерлага здымаў накрыццё галавы, асыпаў яе попелам і пылам, хадзіў бясяком а твар закрываў далонямі. У доме, дзе нядаўна памёр чалавек не гатавалі ежу, а елі тое, што прыносілі жалобнікі - сваякі або суседзі, якія спачувалі горотнаму чалавеку. Гэта былі вельмі разбудаваныя рытуалы, якія патрабавалі мноства духоўных і псіхічных высілкаў, а таксама засяроджання і часу.

Аднак Бог дае Эзэхіэлю дзіўнае даручэнне, якое потым будзе датычыць усяго народу – адмовіцца ад рытуалаў жалобы. Больш таго, калі падобны лёс напаткае ўвесь народ (яны старацяць Святыню і супакой на іхняй зямлі), Бог таксама загадае не галасіць па страце. Такім чынам Бог перакіроўвае ўвагу Езэхіэля і народу ад страты да набытку. Набытак жа апісваецца такімі словамі: “Калі гэта здарыцца, спазнаеце, што Я — Пан Бог”. Пазнаць Бога, Яго любоў і апеку - гэта тая каштоўнасць, ідучы за якой, не варта затрымлівацца над стратамі, якіх і так не вернеш.

Падобную прапанову заможнаму юнаку дае і Езус. Ён заклікае яго пазбыцца таго, што абцяжарвае, а можа нават і стрымлівае ад сур’ёзнага рашэння пайсці наперад, за найвышэйшай Каштоўнасцю. Сумна, што чалавек гэты так і не здолеў адарваць сваю ўвагу ад скарбаў, якія і так ужо пачынае губляць. Ён засмучаны вярнуўся да сваёй маёмасці, якой валодае толькі да часу пакуль жыве на зямлі.

Ці былыя страты або настальгія не засланяюць мне Бога, Які “адзін ёсць Добры”? Ці хапае ў мяне адвагі адпусціць каштоўнае, дзеля здабыцця найкаштоўнешага?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Хлеб жывы, які сышоў з неба

+ Чытанне святога Евангелля паводле Яна.

У той час:

Езус сказаў народу: Я хлеб жывы, які сышоў з неба. Калі хто будзе есці хлеб гэты, будзе жыць вечна. А хлеб, які Я дам, гэта цела Маё дзеля жыцця свету.

Юдэі спрачаліся паміж сабою, кажучы: Як Ён можа даць нам есці сваё цела?

Езус сказаў ім: Сапраўды, сапраўды кажу вам: калі не будзеце есці цела Сына Чалавечага і піць крыві Ягонай, не будзеце мець у сабе жыцця. Хто есць Маё цела і п’е Маю кроў, мае жыццё вечнае, і Я ўваскрашу яго ў апошні дзень.

Бо цела Маё — праўдзівы спажытак, а кроў Мая — праўдзівы напой. Хто есць Маё цела і п’е Маю кроў, ува Мне ёсць, а Я — у ім.

Як паслаў Мяне жывы Айцец, і Я жыву Айцом, так і той, хто есць Мяне, будзе жыць Мною. Гэта той хлеб, які сышоў з неба, а не той, які елі айцы вашыя і памерлі. Хто есць хлеб гэты, будзе жыць навекі.

Гэта сказаў Ён у сінагозе, калі навучаў у Кафарнауме.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Божая мудрасць цяжка паддаецца апісанню з дапамогай слоў, бо яна неспасцігальная і прынцыпова іншая ў параўнанні з мудрасцю чалавечай. Аднак спрабуючы выразіць невыражальнае аўтар кнігі Прыпавесцяў Саламона прымяняе своеасаблівы літаратурны прыём – ён абстрактную для чалавека мудрасць Бога паказвае ў вобразе асобы гасціннай гаспадыні. Гэта напэўна досыць трапны вобраз, аднак усё роўна не поўны, і недастатак гэты можа дапоўніць толькі Евангелле, якое тут і цяпер спаўняецца.

Паміж алегорыяй пра мудрасць і запрашэннем Хрыста спажываць Яго Цела і піць Яго Кроў існуе непасрэдная сувязь, як паміж прадвяшчэннем і спаўненнем. Там “мудрасць збудавала дом свой і вычасала сем калонаў яго”, а тут Хрыстус будуе свой Касцёл і падтрымлівае Яго жыццё даючы свае Святыя Сакрамэнты. Там мудрасць запрасіла неразумнага прыйсці і есці прыгатаваныя хлеб, мяса і віно, якое змяшала, а тут Хрыстос дае Сябе, уцелаўлёнага ў Эўхарыстыі. Абстрактнае становіцца рэальным, невыражальная Божая мудрасць аб'яўляецца ўжо не алегорыяй, а жывой асобай Хрыста. Між іншым дзеля гэтага “Слова сталася целам” - каб аб’явіць тое, што словамі выразіць не магчыма. (гл. Ян 1,14)

Вобраз дому мудрасці і прыгатаванай гасціны раней не быў дастаткова зразумелы, пакуль не аб’явіўся Хрыстовы Касцёл і Эўхарыстыя. Але можа таксама вобраз Касцёла і Эўхарыстыі мы цяпер яшчэ не дастаткова разумеем? Каштоўнасць Святых Таямніцаў, ў якіх удзельнічаем “сёння” напэўна канчаткова адкрыеецца толькі  “заўтра”, калі ўбачым тое, што яны прадвяшчалі (Ап 19,7нн).

Колькі ўва мне руплівасці каб заўважыць мудрасць ў Богу? Наколькі моцна я зацікаўлены ў тым, каб чэрпаць з гэтай мудрасці? Дзе я сёння знаходжуся, бліжэй да дурной самаўпэўненасці бязбожнікаў ці бліжэй да мудрасці жыцця ў Богу? Ці заўсёды памятаю падчас Эўхарыстыі, ў якой вялікай справе ўдзельнічаю?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Не забараняйце дзецям прыходзіць да Мяне, бо такім належыць Валадарства Нябеснае 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Прынеслі да Езуса дзяцей, каб Ён усклаў на іх рукі і памаліўся. Вучні ж папракалі іх. Але Езус сказаў: Пусціце дзяцей і не забараняйце ім прыходзіць да Мяне, бо такім належыць Валадарства Нябеснае. І, усклаўшы на іх рукі, пайшоў адтуль.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Евангеліст Мацвей змяшчае фрагмент пра Езуса і малых дзяцей у сярэдзіне дзевятнаццатага раздзелу, які распачынае апісанне Яго дзейнасці ў Юдэі па дарозе ў Ерузалем. Гаворка ідзе ўжо непасрэдна пра блізкасць і надыход Нябеснага Валадарства. Тут можна заўважыць унутраную сувязь, якая злучае дзьве важныя тэмы навучання Езуса і вядзе да высновы: каб увайсці ў Божае Валадарства, трэба імкнуцца быць як дзіця. Збаўца з пяшчотай прымае дзяцей, благаслаўляе і рашуча сцвярджае: “такім належыць Валадарства Божае”.

А што гэта азначае для нас сёння? Напэўна, не варта быць дзяцінным ці інфантыльным, зусім не ў гэтым рэч. Прыклад такіх паводзін дае нам сённяшні ўрывак Евангелля, у якім вучні негатыўна рэагуюць на тое, што да Езуса пачалі прыносіць дзяцей на малітву і ўскладанне рук. У тым, што Апосталы пачалі папракаць дзяцей і іх пабожных бацькоў, выяўляецца іх нясталасць, неразуменне сітуацыі, зайздрасць, страх, а нават эгаізм.

Вучыцца ж ад дзяцей Езус заахвочвае перад усім іх простай адкрытасці, спантаннасці і даверу. Быць як дзіця - азначае таксама быць чыстым, радасным, шчырым і звычайным, прымаць уласную абмежаванасць і слабасць, ускладаючы надзею на моц Бога. Без крывадушнасці прыходзіць да Яго па благаслаўленне, па дапамогу, па суцяшэнне. Упэўненасць дзіцяці, што яго любяць, не пакідае яго, таму яно заўсёды вяртаецца, бяжыць насустрач, шукае абдымкаў. Дзеці, што акружалі Езуса, не баяліся, хінуліся да Яго. Яны Былі ахопленыя любоўю.

Як я разумею выраз “быць як дзіця”, што гэта значыць для мяне? Ці я стараюся разважаць і рэалізаваць у жыцці словы Езуса: “калі не станеце як дзеці, не ўвойдзеце ў Валадарства Нябеснае”?

Брат Вадзім Войцік OFMCap, Польшча

ЕВАНГЕЛЛЕ

Майсей з-за ўпартасці вашых сэрцаў дазволіў вам разводзіцца са сваімі жонкамі, аднак спачатку так не было 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Падышлі да Езуса фарысеі і, выпрабоўваючы Яго, пыталіся: Ці дазволена чалавеку з усялякай прычыны разводзіцца з жонкаю сваёю? 

Ён сказаў ім у адказ: Хіба не чыталі вы, што Створца спачатку стварыў іх мужчынам і жанчынай. І сказаў: Таму пакіне мужчына бацьку і маці і злучыцца з жонкай сваёй, і абое стануць адным целам. Таму яны ўжо не двое, але адно цела. Таму няхай чалавек не раздзяляе таго, што злучыў Бог. 

Тады яны сказалі Яму: Чаму ж Майсей загадаў даць разводны  ліст і адпусціць яе.

Езус сказаў ім: Майсей з-за ўпартасці вашых сэрцаў дазволіў вам разводзіцца са сваімі жонкамі, аднак спачатку так не было. А Я кажу вам: Хто развядзецца з жонкаю сваёю не з-за распусты і ажэніцца з іншаю, той чужаложыць. 

Сказалі Яму вучні Ягоныя: Калі такія адносіны чалавека з жонкаю, то лепш не жаніцца.

Ён сказаў ім: Не ўсе могуць прыняць гэтае слова, але тыя, каму дадзена. Бо ёсць скапцы, якія нарадзіліся такімі з улоння маці; ёсць скапцы, якіх людзі спаклалі; і ёсць скапцы, якія самі зрабілі сябе скапцамі дзеля Валадарства Нябеснага. 

Хто можа прыняць гэта, няхай прымае.  

Гэта слова Пана.

catholic.by

“Прыміце слова Божае не як чалавечае слова, але, што ёсць на самой справе, як Божае слова” – так гучыць верш з акламацыі “Аллелюя” ў сённяшняй літургіі Слова. Ён падкрэслівае адну вельмі істотную праўду, што часта губляецца, як-бы вылятае са свядомасці падчас нашага ўдзелу ў Св. Імшы, а менавіта - што ў гэты момант прамаўляе, кіруе да нас словы не хто іншы, як сам Пан Бог.

У свеце, перапоўненым гукамі ды байтамі інфармацыі, сярод мітусьні і шуму ўважлівае слуханне з’яўляецца бясспрэчным выклікам. Так цяжка сёння пачаць сапраўды слухаць. Слухаць, каб пачуць, а не проста чарговы раз прапусціць нешта міма вушэй і сэрца. Трэба спыніцца. Зрабіць высілак. Стоп! Дзе я? Хто я? І Хто да мяне гаворыць?

Усё пачынаецца з прыняцця. Гэта азначае ўзяць, упусціць слова ў сябе. Мы развучыліся словам верыць, а тут трэба паверыць. І Слову, і Таму, хто кажа, бо гаворыць Бог! Гэтае Слова валодае зусім іншай вартасцю, вагой і сілай. Яно нашмат важнейшае і большае, скіраванае непасрэдна да мяне. Мы чакаем і прагнем гэтага Слова, у ім ёсць паўната любові, сэнсу і праўды. Толькі гэтае Слова можа нас ажывіць, прывесці да сустрэчы з сабой і з Богам. Але прымаць, разумець і  жыць Словам мы не здольныя самі па сабе. Нам з дапамогаю прыходзіць Святы Дух.

Як я слухаю Божае слова, асабліва падчас літургіі? Ці запрашаю Духа Святога? Ці стараюся разумець і перажываць слова Божае ў згодна з навучаннем Касцёла?

Брат Вадзім Войцік OFMCap, Польшча