26 жніўня, 21 нядзеля звыч. перыяду

ЕВАНГЕЛЛЕ

Да каго мы пойдзем? Ты маеш словы жыцця вечнага

+ Чытанне святога Евангелля паводле Яна.

У той час:

Многія з вучняў Езуса казалі: Цяжкая гэтая мова. Хто можа яе слухаць?

Але Езус, ведаючы, што вучні Ягоныя наракаюць на гэта, сказаў ім: Ці гэта спакушае вас? А калі ўбачыце Сына Чалавечага, які будзе ўзыходзіць туды, дзе быў раней? Дух ажыўляе, цела ж ні на што не прыдатнае. Словы, якія Я кажу вам, ёсць духам і жыццём. Аднак ёсць між вас тыя, хто не верыць. Бо Езус ад пачатку ведаў, хто не верыць і хто Яго выдасць. І сказаў: Для таго Я  сказаў вам, што ніхто не можа прыйсці да Мяне, калі гэта не будзе дадзена яму Айцом. 

З гэтага часу многія вучні Ягоныя адышлі ад Яго і ўжо не хадзілі з Ім. Тады Езус сказаў Дванаццаці: Ці вы таксама хочаце адысці? 

Адказаў Яму Сымон Пётр: Пане, да каго мы пойдзем? Ты маеш словы жыцця вечнага. А мы паверылі і спазналі, што Ты ёсць Святы Бога. 

Гэта слова Пана.

catholic.by 

Некаторыя фільмы або спектаклі маюць не вельмі цікавы або нават скандальны пачатак. Таму не кожны глядач у стане даглядзець такі твор да канца. Аднак сэнс пачатку раскрываецца ў заканчэнні.

Езус найперш моцна зацікававіў жыхароў Тыберыяды і Кафарнаума. Яны ўжо пачалі верыць, што гэты чалавек сапраўды будзе добрым Месіяй, бо прынамсі хлебам зможа іх забяспечыць. Але калі пачаў гаварыць, што сапраўдным “хлебам жывым, які сышоў з неба” з’яўляецца Яго цела, і запрасіў спажываць гэты Хлеб, у многіх згас той першы энтузіязм. Вагацца пачалі нават многія вучні Езуса. Па іх было бачна, што вось-вось і яны могуць адыйсці, не даглядзеўшы да апошняй сцэны, калі “Сын чалавечы, будзе ўзыходзіць туды, дзе быў раней”. Немагчыма зразумець Хрыста і Яго дзеянняў без слоў жыцця, якія Ён кажа. Словы гэтыя ёсць духам і жыццём, яны прадвяшчаюць сэнс усіх гэтых пакуль што незразумелых знакаў. Трэба толькі даглядзець і даслухаць.

Сын Божы далей прамаўляе праз Цела свайго Касцёла. Гаворыць пра неабходнасць споведзі і Эўхарыстыі, пра шлюб мужчыны з жанчынай, пра права на жыццё для кожнага зачатага дзіцяці і пакутуючага хворага, пра прабачэнне і дапамогу слабейшым. Але ўсе гэтыя слоы ўспрамаюцца сучаснымі слухачамі як цемрашальства, сярэднявечныя байкі. Варта аднак паглядзець на гэта з перспектывы апошніх сцэнаў гісторыі – калі прыйдзе Сын Божы і за Ім пойдуць толькі тыя, хто слухаў да канца і цярпліва чакаў аб’яўлення сэнсу.

Дзе я шукаю сэнс маральнага навучання Касцёла, ў каментарыях сучаснага свету ці ў Евангеллі? Ці не задумваюся адыйсці з Каталіцкага Касцёла? Ці ўмею глядзець на сучаснасць з перспектывы будучыні?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва.