21 жніўня, аўторак

ЕВАНГЕЛЛЕ

Лягчэй вярблюду прайсці праз ігольнае вушка, чым багатаму ўвайсці ў Валадарства Божае

+ Чытанне святога Евангелля паводле Мацвея. 

У той час:

Езус сказаў сваім вучням: Сапраўды кажу вам: цяжка багатаму ўвайсці ў Валадарства Нябеснае. І яшчэ кажу вам: Лягчэй вярблюду прайсці праз ігольнае вушка, чым багатаму ўвайсці ў Валадарства Божае. 

Пачуўшы гэта, вучні вельмі здзівіліся і сказалі: Дык хто ж можа быць збаўлены?

Паглядзеўшы, Езус сказаў ім: У людзей гэта немагчыма, а ў Бога ўсё магчыма. 

Тады Пётр сказаў Яму ў адказ: Вось мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табою. Дык што мы атрымаем? А Езус сказаў ім: Сапраўды кажу вам, што ў новым стварэнні, калі Сын Чалавечы сядзе на троне славы сваёй, таксама вы, якія пайшлі за Мною, сядзеце на дванаццаці тронах, каб судзіць дванаццаць плямён Ізраэля. І кожны, хто дзеля Майго імя пакінуў дамы, ці братоў, ці сясцёр, ці айцоў, ці маці, ці дзяцей, ці землі, здабудзе ў сто разоў больш і атрымае ў спадчыну жыццё вечнае. І шмат першых стане апошнімі, і апошніх — першымі.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Калі Хрыстос гаворыць пра матэрыяльныя багацці, можа скласціся ўражанне, нібыта багаты ўвогуле не можа быць збаўлены. І такое ўражанне, відавочна, склалася ў апосталаў, якія Яго слухалі: “Вучні вельмі здзівіліся і сказалі: Дык хто ж можа быць збаўлены?” Аднак Бог, можа збавіць нават вельмі заможнага чалавека. У чым жа сакрэт? Кожны ж з нас мае, няхай сабе і невялікія, але каштоўнасці. У чым небяспека?

Проста багацце можа чалавека ап’яніць, зрабіць яго небяспечна самаўпэўненым. Як ведаем, “п’яному і мора па калена”, ён настолькі пераацэньвае сябе, што ў пэўны момант можа трапіць у ілюзію ўсемагутнасці і фатальна скончыць. Механізм гэты добра бачны на прыкладзе кіраўніка Тыру, які апанаваў марскія шляхі і дзякуючы гэтаму стварыў магутную гандлёвую дзяржаву. Яго засляпленне дасягнула такога ўзроўню, што ён пачаў называць сябе богам. Гэта прывяло яго да згубнай высновы – “богу” не патрэбен Бог. Далей ён сам адварочваецца ад Таго, хто сапраўды дае моц і жыццё. Давяраючыся смешнай магутнасці свайго багацця і пагарджаючы Крыніцай жыцця гэты валадар фактычна сам сябе прыгаварыў на страшную згубу.

Небяспека багацця аднак не ў яго колькасці, а ў сляпым даверы да маёмасці, якой можа пакуль што і няма. Нават небагаты чалавек, які абсалютна ўсе свае сілы кладзе на алтар самаўзбагачэння, раней ці пазней зразумее, што ніякая маёмасць не ў стане перамяніць яго ў бога.

Атрымаць свой сапраўдны трон валадарання можна толькі ідучы за Валадаром валадароў. Сапраўды пануе над сваім жыццём толькі той, хто цвяроза разумее: “Я ўсяго толькі чалавек, але гэта Бог мяне робіць ажно чалавекам”. Пры такой цвярозасці багацце не перашкодзіць збаўленню. “У людзей гэта немагчыма, а ў Бога ўсё магчыма”.

Якое месца ў маёй іерархіі каштоўнасцяў займаюць матэрыяльныя даброты? Каго або што я бачу як наймацнейшую апору сёння і ў будучыні? На які алтар я складаю найбольш сваіх намаганяў, свайго часу і здароўя?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва