Skip to main content

13 лютага, аўторак

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 8, 14–21

Сцеражыцеся закваскі фарысейскай і закваскі Ірада 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Вучні Езуса забыліся ўзяць хлеба і мелі з сабой у чаўне толькі адзін бохан хлеба. Тады Езус загадаў ім: Глядзіце, сцеражыцеся закваскі фарысейскай і закваскі Ірада. А яны разважалі між сабою, што не маюць хлеба.

Пазнаўшы гэта, Езус сказаў ім: Чаму разважаеце, што не маеце хлеба?  Няўжо не заўважаеце і не разумееце? Ці яшчэ зацвярдзелыя сэрцы вашы? Маеце вочы, і не бачыце; маеце вушы, і не чуеце? Ці не памятаеце, калі Я разламаў пяць хлябоў на пяць тысяч, колькі поўных кашоў рэштак сабралі вы? Яны адказалі Яму: Дванаццаць.

А калі Я разламаў сем хлябоў на чатыры тысячы, колькі поўных кашоў рэштак сабралі вы? Адказалі Яму: Сем. І сказаў ім: Усё яшчэ не разумееце?

Гэта слова Пана.

Catholic.by

Апостал Якуб у сённяшнім чытанні дапамагае зразумець, чым з’яўляецца сапраўднае шчасце для хрысціяніна. Чалавек вельмі часта разважае і нават марыць аб шчасці. І ў гэтым няма нічога дзіўнага, бо мы створаныя, каб быць шчаслівымі. Нельга сцвярджаць, што пасля першароднага граху чалавеку засталося толькі марыць аб шчасці, хоць чалавек сапраўды ўчыніў вельмі дрэнна і неразумна, не паслухаўшы загаду Бога не есці плоду з дрэва пазнання дабра і зла, таму што гэта вяло да пазнання смерці. Нягледзячы на грэх непаслухмянасці першых людзей, які вельмі моцна аддаліў чалавека ад Бога, Створца ў сваёй бясконцай міласэрнасці і любові дае кожнаму чалавеку другі шанец.

Вельмі часта, калі Бог спасылае выпрабаванні, Ён робіць гэта для таго, каб чалавек усвядоміў свой эгаізм, свае слабасці і недахопы. Гэтак жа было з апосталам Пятром, які абяцаў Хрысту, што нават калі ўсе здрадзяць і пакінуць Езуса, то ён застанееца з Ім. І, напэўна, Пётр быў перакананы ў сваіх словах. Але ніхто не ведае чалавека так добра, як Створца. Таму Хрыстус сказаў Пятру, што певень тры разы не паспее праспяваць, як той адрачэцца ад Яго.

Сёння апостал Якуб, які ведаў пра здраду Пятра і які сам, як большасць Апосталаў, уцёк з-пад крыжа, дае зразумець, што выпрабаванні даюцца не для таго, каб зламаць альбо знішчыць чалавека, а для таго, каб ачысціць яго і загартаваць у змаганні з тым, што паходзіць ад нячыстага духа.

Брат Анатоль Ярошка OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 1116

12 лютага, панядзелак

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 8, 11–13

Гэтае пакаленне патрабуе знаку? 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Выйшлі фарысеі і пачалі спрачацца з Езусам, патрабуючы ад Яго знаку з неба, каб выпрабаваць Яго. Але Ён уздыхнуў у духу сваім і сказаў: Чаму гэтае пакаленне патрабуе знаку? Сапраўды кажу вам: не будзе дадзена знаку пакаленню гэтаму. 

Пасля Ён пакінуў іх, зноў сеў у човен і адплыў на другі бок.

Гэта слова Пана.

Catholic.by

Апостал Якуб заклікае нас да таго, чаго вельмі не хапае ў сучасным свеце — да цярплівасці. Мы вельмі часта можам назіраць гэта і ў жыцці дарослых людзей, якія хочуць мець усё і адразу, і ў жыцці дзяцей. Не толькі за мяжой, але і ў нашай краіне стала своеасабліваю модай мець у сям’і толькі адно дзіця. І вельмі часта ўжо з дзяцінства бацькі стараюцца захаваць яго ад розных выпрабаванняў, у тым ліку ад выпрабаванняў веры, пра якія піша апостал Якуб у сваім Пасланні. Бацькі часта кажуць, што калі ў жыцці дзіцяці будзе нейкае выпрабаванне, то яны самі вырашаць праблему; спасылаюцца на тое, што дзіця яшчэ малое і яму зарана браць на свае плечы такія цяжкасці; маўляў, калі будзе дарослым, тады няхай і змагаецца з перашкодамі; кажуць, што на яго век яшчэ хопіць выпрабаванняў.

Бацькі павінны ўсвядоміць: гэтак жа, як дзіця не можа ўсе школьныя гады хадзіць у першы клас, так яно не можа паўнавартасна развівацца духоўна і псіхалагічна, калі яго будуць агароджваць ад усіх выпрабаванняў і патрабаванняў. Гэта падобна на барацьбу з інфекцыйнымі захворваннямі: калі арганізм чалавека ўвесь час знаходзіцца ў стэрыльным асяроддзі, калі ён не прывучаны змагацца з пагрозай, то нават самая слабая інфекцыя можа прывесці да сур’ёзнай хваробы.

Пра сучаснага чалавека, які вельмі часта стараецца пазбегнуць выпрабаванняў і патрабаванняў, кажуць, што гэта чалавек аднаго дня. Гэта значыць, што такі чалавек пры ўзнікненні цяжкасцяў паводзіць сябе, як дзіця, што яму не хапае сталасці. А прычына ў тым, што яму не хапае мудрасці. Як жа чалавеку можа хапаць мудрасці, калі ён шукае яе дзе заўгодна — толькі не ў Бога. Таму апостал Якуб кажа не толькі сваім сучаснікам, але і нам, людзям ХХІ стагоддзя: «Калі некаму з вас не стае мудрасці, няхай просіць у Бога, які шчодра дае ўсім і не дакарае, — і будзе дадзена яму».

Брат Анатоль Ярошка OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 893

11 лютага, 6 нядзеля звычайнага перыяду

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 1, 40–45

Праказа сышла з яго, і ён стаў чысты 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Прыйшоў да Езуса пракажоны і, упаўшы на калені, прасіў Яго: Калі хочаш, можаш мяне ачысціць. Езус, злітаваўшыся над ім, працягнуў руку, дакрануўся да яго і сказаў яму: Хачу, будзь ачышчаны. І адразу ж праказа сышла з яго, і ён стаў чысты.

Езус строга перасцярог яго і адразу адправіў, кажучы: Глядзі, нікому нічога не кажы; але ідзі, пакажыся святару і дай ахвяру за ачышчэнне сваё, як загадаў Майсей, для сведчання ім.

Але ён, выйшаўшы, пачаў абвяшчаць і шмат расказваць пра падзею, так што Езус не мог ужо адкрыта ўвайсці ў горад, але быў здалёк, у пустэльных мясцінах. І прыходзілі да Яго адусюль.

Гэта слова Пана.

Catholic.by 

У чытанні з Кнігі Левіта апавядаецца пра цяжкі лёс людзей, якія захварэлі на праказу. Такія людзі вельмі часта адчувалі не толькі фізічны боль, але таксама і духоўны. З таго моманту, калі святар сцвярджаў, што чалавек захварэў на праказу, хворы павінен быў знаходзіцца ў ізаляцыі ад сваіх родных, сяброў і знаёмых ажно да таго часу, пакуль не выздаравее. Беручы пад увагу тое, на якім узроўні ў старажытнасці была медыцына, можна з упэўненасцю сказаць, што такія хворыя былі змушаныя доўгі час цярпець разам з фізічным болем духоўны боль ад расстання са сваімі роднымі і блізкімі. У Кнізе Левіта чытаем такія словы: «Ён будзе нячысты ўвесь час, пакуль будзе на ім язва; ён нячысты. Будзе жыць асобна, і жыллё ягонае па-за лагерам». Адзінай надзеяй для такіх людзей было чаканне цуду, які мог учыніць Бог. Цуду, пра які ідзе гаворка ў сённяшнім чытанні з Евангелля паводле Марка.

У сучасным свеце дзякуючы навуцы медыкі навучыліся лячыць вельмі многія хваробы, якія былі невылечнымі ў старажытнасці. Аднак да гэтага часу існуе і, на жаль, распаўсюджваецца духоўная праказа. Распазнаць яе можа дапамагчы святар, але вылечыць яе можа толькі Бог. Іншага сродку ад гэтай хваробы няма. Нячысты дух, добра ведаючы гэта і жадаючы адвярнуць чалавека ад Бога, прапануе яму іншыя варыянты аздараўлення: псіхатэрапія, усходнія духоўныя практыкі. Нярэдка тое, што прапануюць сучасныя псіхолагі, не мае нічога супольнага з Божымі запаведзямі, бо часам у імя так званай «свабоды» яны заклікаюць парушыць наказы Бога. Касцёл увесь час навучае, што сапраўды свабодным чалавек можа быць толькі з Богам. Менавіта дзеля гэтай свабоды Збаўца прыйшоў у свет і аддаў за нас сваё жыццё.

Усходнія практыкі і медытацыі, якія нібыта вядуць да дасягнення дасканаласці, вельмі часта пераацэньваюць магчымасці чалавека, моцна аслабленага першародным грахом. Тым часам да сапраўднай дасканаласці чалавек можа прыйсці толькі пры дапамозе Божай ласкі.

Як у медыцыне вельмі важна зразумець прычыну хваробы, каб яе эфектыўна вылечыць, так і ў выпадку з духоўнай праказаю вельмі важна зразумець, што яе прычына — у граху і ў тым, хто не перастае актыўна спакушаць чалавека. Толькі пакорны чалавек, які спадзяецца не на дасягненні чалавецтва, а на Божую ласку, можа зразумець гэта і атрымаць аздараўленне ад духоўнай праказы.

Брат Анатоль Ярошка OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 1072

10 лютага, субота

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 8, 1–10

І яны елі, і насыціліся 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У тыя дні:

Да Езуса зноў сабраўся вялікі натоўп, і не было ім чаго есці. Тады Ён паклікаў вучняў сваіх і сказаў ім: Шкада мне народу, бо ўжо тры дні знаходзяцца са Мною, а не маюць чаго есці. І калі адпраўлю іх дадому галоднымі, аслабнуць у дарозе, бо некаторыя з іх прыйшлі здалёк. 

І адказалі Яму вучні Ягоныя: Адкуль можа хто накарміць іх хлебам тут, у пустыні? Ён спытаўся ў іх: Колькі маеце хлябоў? Яны адказалі: Сем. 

Тады загадаў людзям сесці на зямлю. І ўзяўшы сем хлябоў, і падзякаваўшы, паламаў іх і даў вучням сваім, каб раздавалі. І яны раздалі людзям. І мелі некалькі рыбак. І благаславіў іх, і загадаў раздаць. І яны елі, і насыціліся, і набралі сем кашоў кавалкаў, што засталіся. А тых, хто еў, было каля чатырох тысяч. І адпусціў іх. Тады адразу з вучнямі сваімі ўвайшоў у човен, і прыбыў у дальмануцкі край.

Гэта слова Пана.

https://Catholic.by

10 лютага, субота

Кожны чалавек мае патрэбы. Гэта натуральныя патрэбы, якія дадуць магчымасць жыць: сон, вада, харчаванне і г. д. Натуральнай патрэбай таксама з’яўляецца патрэба душы. Патрэба ежы, якая дапаможа чалавечай душы развівацца, адчуваць сэнс. Сёння Езус клапоціцца пра чалавечыя патрэбы – простыя, як ежа і яшчэ больш важныя, як ежа для душы. Езус дае чалавеку жыцця - гэта пасілак душы. Слова, якое тлумачыць жыццё, якое навучае як жыць у свеце і застацца чалавекам, як убачыць у сваім жыцці Бога і Яго наследваць.

Сённяшні цуд размнажэння хлябоў мае падвойны сэнс. Па-першае ён нагадвае той хлеб, якім народ Ізраэля насычаўся сорак год на пустыні. Па-другое, сённяшні цуд з’яўляецца прадвеснікам Эўхарыстыі – хлеба, якога хопіць усім людзям ва ўсе вякі.

Ці бачу я ў сакраманце Эўхарыстыі Бога, які прыходзіць каб насыціць мае жыццё? Ці гатовы я годна прыняць свайго Бога?

Брат Максім Варанюк OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 891

9 лютага, пятніца

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 7, 31–37

Учыніў, што глухія чуюць, а нямыя гавораць

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус выйшаў з зямель Тыру і прайшоў праз Сідон да Галілейскага мора, пасярод межаў Дэкаполіса. І прынеслі да Яго глуханямога, і прасілі, каб усклаў на Яго руку. Адвёўшы яго далей ад натоўпу, паклаў у яго вушы свае пальцы і, плюнуўшы на іх, дакрануўся імі да ягонага языка. І, паглядзеўшы на неба, уздыхнуў і сказаў яму: Эффата! — што значыць: Адкрыйся. І адразу ж адкрыліся вушы ягоныя і развязаліся путы языка ягонага, і пачаў гаварыць выразна. Тады Езус загадаў ім, каб нікому не казалі. Але колькі ні забараняў ім, яны яшчэ больш апавядалі. І, будучы надзвычай здзіўленымі, казалі: Ён зрабіў ўсё добра: учыніў, што глухія чуюць, а нямыя гавораць.

Гэта слова Пана.

https://Catholic.by

9 лютага, пятніца

Евангеліст адзначае, што, калі Езус аздаравіў глуханямога чалавека, «адразу ж адкрыліся вушы ягоныя і развязаліся путы языка ягонага» (Мк 7,35). Хрысціяне на працягу стагоддзяў бачылі ў гэтай сцэне вобраз Святога Хросту. Менавіта ў гэтым сакрамэнце, Хрыстус адкрывае грэшнага чалавека на ласку і надзяляе яго новым жыццём. Пасля хросту кожны з нас можа пачуць Слова Божае і пакліканы каб абвяшчаць яго іншым. Гэтае пакліканне да абвяшчэння Добрай Навіны вынікае з разумення што Бог любіць мяне, але таксама Ён любіць і іншага чалавека. І калі мы ўсе Божыя дзеці, то мой бліжні павінен даведацца аб тым што Бог яго любіць і яго адкупіў. Гэта праяўленне любові да іншага па водле таго, як гэта рабіў Езус «Як я ўзлюбіў вас» (Ян 13, 34). Чалавеку цяжка сведчыць іншым аб тым што дае яму Бог. Ласка Хросту дапамагае сведчыць перад іншымі, бо Бог пачынае прамаўляць праз чалавека.

Ці я па-сапраўднаму ўсведамляю сабе той дар, якім надзяліў мяне Бог у Святым Хросце? Ці гатовы я любіць бліжняга паводле прыкладу Езуса Хрыста?

Брат Максім Варанюк OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 914

8 лютага, чацвер

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 7, 24–30

Шчаняты ядуць пад сталом крошкі ад дзяцей 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус падняўся і адышоў у межы Тыра. Увайшоўшы ў дом, хацеў, каб ніхто не ведаў пра гэта, але не змог утаіцца. Бо жанчына, у якой была апанаваная нячыстым духам дачка, адразу пачула пра Яго, прыйшла і ўпала да Ягоных ног. А была яна язычніца, родам сірафініцыянка. І прасіла Яго выгнаць нячыстага духа з яе дачкі. Ён адказаў ёй: Дай спачатку насыціцца дзецям, бо нядобра ўзяць хлеб у дзяцей і кінуць шчанятам.

Яна ж адказала Яму, кажучы: Пане, але і шчаняты ядуць пад сталом крошкі ад дзяцей. Тады Ён сказаў ёй: Дзеля гэтага слова ідзі, нячысты дух выйшаў з тваёй дачкі. Калі яна прыйшла ў свой дом, убачыла, што дзяўчына ляжала на ложку, а нячысты дух выйшаў з яе.

Гэта слова Пана.

https://Catholic.by

8 лютага, чацвер

Езус сустракае жанчыну сірафініцыянку. Тое, што сустрэча адбываецца на язычніцкай зямлі і што Езус размаўляе з жанчынай язычніцкага паходжання мае вельмі вялікае значэнне. Евангелле паводле Марка, якое таксама было напісана для хрысціян язычніцкага паходжання, гэтай гісторыяй дапамагала зразумець ім іхняе месца сярод Божага народу. Хрысціянства не абмяжоўваецца адной канкрэтнай групай. Яно ўніверсальнае і ахоплівае ўсіх людзей без выключэння. Спакусай хрысціяніна ёсць думка аб сваёй “абранасці”. Я хажу ў касцёл, чытаю Біблію, спавядаюся. Я больш годны быць з Богам чым той хто грашыць увесь час. У Бога аднак няма розніцы для людзей. Міласэрнасць Божая заключаецца ў прагненні адкуплення кожнай авечкі, якая заблукала. Быць міласэрным да іншых - гэта глядзець на іх так, як глядзіць Бог. Бачыць у кожным чалавеку Божую прысутнасць, ведаць што нават найгоршы чалавек у свеце - Божае дзіця.

Як я гляжу на іншых? Ці маю я жаданне дапамагчы іншым убачыць Бога які іх любіць?

Брат Максім Варанюк OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 953

7 лютага, серада

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 7, 14–23

Тое, што выходзіць з чалавека, робіць яго нячыстым

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус зноў паклікаў народ і сказаў яму: Слухайце Мяне ўсе і разумейце. Няма нічога, што магло б, уваходзячы звонку ў чалавека, робіць яго нячыстым, але робіць чалавека нячыстым тое, што выходзіць з яго. 

Калі ж Ён адышоў ад натоўпу і ўвайшоў у дом, вучні Ягоныя спыталіся ў Яго наконт прыпавесці. І Ён сказаў ім: Няўжо і вы такія някемлівыя? Не разумееце, што ўсё, што звонку ўваходзіць у чалавека, не можа зрабіць яго нячыстым; бо не ў сэрца ягонае ўваходзіць, а ў жывот і выходзіць вонкі. Так Ён прызнаў усялякую ежу чыстай. Далей сказаў: Тое, што выходзіць з чалавека, робіць яго нячыстым. Бо знутры, з чалавечага сэрца, выходзяць ліхія думкі, распуста, крадзеж, забойствы, зайздрасць, чужалоства, сквапнасць, зласлівасць, падступнасць, бессаромнасць, блюзнерства, пыха, глупота. Усё гэтае зло знутры выходзіць і робіць чалавека нячыстым.

Гэта слова Пана.

https://Catholic.by

7 лютага, серада

Літургія Слова, якую нам дае Касцёл на разважанне прадсаўляе нам дзве крайнасці. З аднаго боку мы чуем пра Саламона, цара які прасіў у Бога толькі адной рэчы – мудрасці. Гэта чалавек, сэрца якога было напоўнена Божай прысутнасцю і разважлівасцю. З другога ж боку мы бачым прыклад, які прыводзіць Езус сваім вучням: сапраўдная нячыстасць, сапраўднае зло выходзіць з сэрца чалавека. Разважаючы над гэтымі прыкладамі на ўспамін прыходзіць рэфрэн з песні "Два ваўкі” гурта Luxtorpeda: ”А ў ва мне самім два ваўкі, аблічча дабра і аблічча зла. Змагаюцца паміж сабой нястомна. Перамагае той, якога я кармлю”.

Паўстае пытанне: кім я хачу быць? Як прагну дзейнічаць у сваім жыцці? Што або хто з’яўляецца для мяне арыенцірам? Сёння грамадзтва ўсе штораз больш прапагандуе патрэбу карміць “ваўка з абліччам зла”. Маўляў, калі не будзеш моцным, ваяўнічым, калі не зможаш па трупах ісці да сваёй мэты, зробіць гэта хтосьці іншы. Ды і сам ты можаш апынуцца ў ліку тых, па кім “прайшліся”. Езус жа паказвае ў сваім навучанні зусім іншую логіку. Дазволь Богу напоўніць тваё сэрца, дазволь Яго мудрасці дзейнічаць у тваім жыцці і будзеш шчаслівы. Будзеш чысты і пераможаш, але пераможаш так, як гэта робіць Бог.

Ці маё жыццё збудавана на жаданні жыць Божай мудрасцю? Якога ваўка кармлю ў сваім жыцці я? Што перамагае ў маім сэрцы?

Брат Максім Варанюк OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 933

6 лютага, аўторак

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 7, 1–13

Вы пакінулі запаведзь Божую, а трымаецеся чалавечай традыцыі 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Сышліся разам да Езуса фарысеі і некаторыя з кніжнікаў, якія прыйшлі з Ерузалема. І ўбачылі, што некаторыя вучні Ягоныя елі хлеб нячыстымі, гэта значыць, неабмытымі рукамі. Фарысеі ж і ўсе юдэі, трымаючыся традыцыі старэйшых, не ядуць, пакуль не памыюць старанна рук. І вярнуўшыся з рынку, не ядуць, пакуль не абмыюцца. Ёсць і яшчэ шмат таго, чаго прынята трымацца: абмыццё кубкаў, і збаноў, і місаў, і лавак.

Тады пытаюцца ў Яго фарысеі і кніжнікі: Чаму вучні Твае не трымаюцца традыцыі старэйшых, але ядуць хлеб нячыстымі рукамі?

Ён адказаў ім: Добра прарочыў Ісая наконт вас, крывадушных, як напісана: Народ гэты шануе Мяне вуснамі, а сэрцы іх далёка ад Мяне. Але марна пакланяюцца Мне, навучаючы вучэнню чалавечых запаведзяў. Бо вы пакінулі запаведзь Божую, а трымаецеся чалавечай традыцыі.

І сказаў ім: Вы ўмела адхіляеце Божую запаведзь, каб захаваць сваю традыцыю. Бо Майсей сказаў: Шануй бацьку свайго і маці сваю, — і: Хто зласловіць бацьку ці маці, няхай памрэ смерцю. А вы гаворыце: Калі чалавек скажа бацьку ці маці: Корбан, а гэта значыць, дарам ахвярным ёсць тое, чым я мог бы дапамагчы, — то ўжо не дазваляеце яму зрабіць штосьці для бацькі ці маці. Вы адхіляеце Божае слова вашай традыцыяй, якую перадалі. І робіце шмат чаго падобнага да гэтага.

Гэта слова Пана.

https://Catholic.by

6 лютага, аўторак

Традыцыя. Як шмат для нас сёння гэтае слова азначае. Шмат чаго мы робім і кажам кіруючыся адным сказам: “Так было заўсёды”. Прызвычаенні чалавека да пэўных рэчаў, паводзін так шмат для яго азначаюць таму, што “традыцыя” дае нейкую ўпэўненасць. Яна неяк забяспечвае ў такім крохкім і няпэўным жыцці. Нажаль вельмі часта здараецца што і Бог для чалавека становіцца “традыцыяй”. Трэба ўзаць шлюб у касцёле бо гэта традыцыя. Трэба прыняць святара ў хаце, бо так трэба. Трэба асвяціць яйкі перад Вялікаднем, бо так заўсёды рабілі. Касцёл становіцца для чалавека месцам традыцыі, куды ідуць бо так заўсёды рабілі продкі. Чалавек забываецца, што Касцёл гэта месца, дзе ёсць Бог! Месца асаблівае, якое Бог абраў для размовы і прабывання разам з чалавекам. І гаворка не ідзе пра будынкі…

Касцёл гэта супольнасць, дзе прабывае Бог, які ёсць Богам жывых, Бог канкрэтны а не абстакцыя ці фікцыя. Толькі калі чалавек зразумее, што Бог ёсць Богам жыцця, ён сам зможа жыць. Толькі калі ты адчыніш дзверы свайго сэрца Хрысту які рэальна існуе, Ён зможа перамяніць тваё жыццё і душа, якая да гэтай пары была вадою, стане віном Божай прысутнасці. Віном якое ап’яняе і робіць кожны твой дзень асаблівым.

Кім ёсць Бог, да якога прыходжу, звяртаюся? Кім ёсць Той каго шукаю? Што для мяне больш важна “Традыцыя”, ці Бог які кліча мяне выйсці па-за мае рамкі?

Брат Максім Варанюк OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 956

5 лютага, панядзелак

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 6, 53–56

Тыя, хто дакранаўся да Яго, выздараўлівалі 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус і вучні Ягоныя, пераправіўшыся на другі бераг, прыбылі ў Генэзарэт і прысталі да берага.

Калі яны выйшлі з чаўна, людзі адразу, пазнаўшы Яго, аббеглі ўсё наваколле і пачалі прыносіць на насілках хворых туды, дзе, як чулі, Ён знаходзіўся. І куды Ён ні прыходзіў, у вёскі, ці ў гарады, ці ў мястэчкі, клалі хворых на плошчах і прасілі Яго, каб яны маглі дакрануцца хоць да краю плашча Ягонага. І тыя, хто дакранаўся да Яго, выздараўлівалі.

Гэта слова Пана.

Catholic.by

5 лютага, панядзелак

“Людзі адразу, пазнаўшы Яго, аббеглі ўсё наваколле і пачалі прыносіць на насілках хворых туды, дзе, як чулі, Ён знаходзіўся”. Сённяшняя Літургія Слова прадстаўляе нам асаблівы момант, калі Бог прыходзіць каб наведаць свой народ. Людзі якія пазналі Езуса шукалі ў Яго аздараўлення. Шукалі пазбаўлення ад хваробы цела, але не ўбачылі Бога які аздараўляе душу. Душа чалавека, хворая ад схільнасці да граху, таму ёй перш за ўсё неабходна аздараўленне.

Тое, што робіць Езус можна назваць Божай педагогікай. Ён ведае, што чалавек па сваёй слабасці прагне канкрэтных, адчувальных цудаў у сваім жыцці. Ён аздараўляючы цела прывабливае да сябе людзей, каб пачаць аздараўляць іх душы. Чын прыцягвае, а Слова і Дух перамяняюць.

Ці дазволіш ты, каб Бог цябе аздаравіў? Ці выцягнеш ты руку, каб дакрануцца да Яго адзення і паўстаць?

Брат Максім Варанюк OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 972

4 лютага. 5 нядзеля звычайнага перыяду

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 1, 29–39

Аздаравіў многіх, якія цярпелі на розныя хваробы 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус, выйшаўшы з сінагогі, прыйшоў з Якубам і Янам у дом Сымона і Андрэя. Цешча ж Сымона ляжала ў гарачцы, і адразу сказалі Езусу пра яе. Ён падышоў і, узяўшы за руку, падняў яе. І прайшла ў яе гарачка; і жанчына пачала служыць ім.

Калі ж настаў вечар і калі зайшло сонца, прынослі да Яго ўсіх нядужых і апантаных злымі духамі. А ўвесь горад сабраўся перад дзвярыма. Ён жа аздаравіў многіх, якія цярпелі на розныя хваробы, і выгнаў многіх злых духаў; і не дазваляў злым духам казаць, што яны ведалі Яго. А раніцай, устаўшы вельмі рана, выйшаў і пайшоў у пустыннае месца і там маліўся. Сымон і тыя, хто быў разам з ім, пайшлі за Ім. І, калі знайшлі Яго, сказалі Яму: Усе шукаюць Цябе. Ён адказаў ім: Пойдзем куды-небудзь у бліжэйшыя мястэчкі, каб і там прапаведаваць, бо Я дзеля гэтага прыйшоў. 

І прапаведаваў Ён у сінагогах іхніх па ўсёй Галілеі, і выганяў злых духаў. 

Гэта слова Пана.

Catholic.by 

4 лютага. 5 нядзеля звычайнага перыяду

Жыццё чалавека, асабліва ў сённяшні час напоўнена шматлікімі справамі. Сёння жыцце і існаванне ў грамадстве патрабуе ад чалавека ўсёй ягонай энергіі. Жывучы на поўных абаротах жыцця чалавек пачынае заўважаць дзве рэчы. Па першае, чалавек бачыць што ягонае жыццё гэта вецер. Чалавек гоніцца за дасягненнямі, грашамі, аўтарытэтам, рэпутацыяй… Усе гэта каб даказаць, што “я чагосьці варты”. Усе гэтыя намаганні дзеля таго, каб жыцце не было ўсяго толькі павевам ветру, які пралятае і хутка знікае. Па другое, уся гэтая мітусня прыводзіць да моманту, калі чалавек стамляецца. Людскія сілы вычэрпваюцца, жыццёвая энергія, якая біла крыніцай знікае. Штодзённае жыццё становіцца рэчаіснасцю, якая больш не радуе, а абцяжарвае. Чалавек, у пэўны момант не бачыць сэнсу далейшага змагання.

Сённяшняе Евангелле прадстаўляе нам адзін з дзён Езуса Хрыста ў Галілеі. Езус прапаведуе Евангелле, абвяшчае людзям Добрую Навіну, а яны прыходзяць каб аздаравіцца ад хваробы і вызваліцца ад злых духаў. Сённяшняе Евангелле паказвае нам як не страціць надзеі. Як сёння не зрынуцца ў бездань роспачы і бессэнсоўнасці. Езус пасля цяжкага дня працы ідзе на малітву ў пустыннае месца, туды дзе ёсць толькі Ён і Яго Айцец. Там Ён набірае сілы для свайго апостальства.

Малітва, размова з Богам які з’яўляецца тваім Айцом гэта той Power Bank, які можа наталіць цябе новай энергіяй Духа Святога, якая мацнейшая за ўсё. Гэта сіла, якая не толькі верне колеры твайму жыццю, але і дапаможа заўважыць ў ім іншы, новы сэнс.

Ці ведаю я кім ёсць мой Бог? Ці гатовы я звярнуцца да майго Айца? Ці дазваляю я каб Дух Святы перамяняў маё жыццё?

Брат Максім Варанюк OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 901

3 лютага, субота

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 6, 30–34

Яны былі як авечкі без пастыра 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Сабраліся Апосталы да Езуса і расказалі Яму ўсё, што зрабілі і чаму навучылі. І Ён сказаў ім: Пайдзіце адны ў пустыннае месца і крыху адпачніце. Бо так шмат людзей прыходзіла і адыходзіла, што нават не было ім калі паесці. І адплылі яны ў пустыннае месца на чаўне адны.

І ўбачылі, што яны адплылі, і шмат хто даведаўся; і пешкі збегліся туды з усіх гарадоў, і апярэдзілі іх. Выйшаўшы, Езус убачыў мноства людзей і злітаваўся над імі, бо яны былі як авечкі без пастыра; і пачаў іх вучыць многаму.

Гэта слова Пана.

Catholic.by

3 лютага, субота.
Вучні, здзіўленыя тым, што ўчынілі і як прапаведвалі, прыйшлі падзяліцца сваёй радасцю з Панам. Езус жа не рэагуе на гэта. Замест таго, каб пахваліць вучняў, якія шмат чаго зрабілі, Ён адсылае іх на пустыннае месца адпачыць. Чаму Настаўнік так зрабіў? Бо спакусай, якой маглі паддацца вучні, была думка аб уласнай сіле. Вучні замест таго, каб распавесці пра Божыя чыны, распавядалі аб тым, што самі зрабілі. Каб перасцерагчы вучняў ад спакусы прысваення сабе Божых справаў, Езус высылае іх на зацішак.
Другая адметная рыса сённяшняга Евангелля - гэта падкрэсліванне чалавечага стану. Сёння ў свеце ўсе больш і больш адчуваецца нямы стогн, плач і пытанне аб сэнсе жыцця. Чалавек у нашым сучасным свеце ўсе больш губляецца і губляе сябе. Ён мае патрэбу  кімсьці такім, хто дасць яму святло. Хто абвесціць яму Добрую Навіну.
Ці гатовы я несці іншым людзям святло Божага Слова?
Ці гатовы я змагацца за Божую праўду і за годнасць чалавека?
Ці часам не прыпісваю я сабе (свайму выхаванню, розуму) тое, што Бог праз мяне чыніць і абвяшчае?
Бр. Максім Варанюк OFMCap, Беларусь

  • Праглядаў: 793

2 лютага, пятніца. Ахвяраванне Пана

ЕВАНГЕЛЛЕ

Лк 2, 22–32

Вочы мае ўбачылі збаўленне Тваё 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

Калі мінулі дні іх ачышчэння паводле Закону Майсея, бацькі Езуса прынеслі Яго ў Ерузалем, каб прадставіць перад Панам, як напісана ў Законе Пана, што кожнае першароднае дзіця мужчынскага полу павінна быць прысвечана Пану; каб прынесці ў ахвяру, як сказана ў Законе Пана, пару туркавак або два галубкі.

Жыў у Ерузалеме чалавек, імя якога Сімяон. Быў гэта чалавек праведны і пабожны, які чакаў суцяшэння Ізраэля, і Дух Святы спачываў на ім. Адкрыў яму Дух Святы, што ён не ўбачыць смерці, пакуль не ўбачыць Месію Пана. І прыйшоў, натхнёны Духам, у святыню. І калі бацькі прынеслі Дзіця Езуса, каб учыніць з Ім паводле звычаю Закона, ён узяў Яго на рукі, благаславіў Бога і сказаў:

Цяпер адпускаеш слугу Твайго, Валадару, 
паводле слова Твайго, у спакоі; 
бо вочы мае ўбачылі збаўленне Тваё, 
якое падрыхтаваў Ты перад абліччам усіх народаў:
святло для асвятлення язычнікаў 
і хвалу народа Твайго Ізраэля.

Гэта слова Пана.

Падрабязней …2 лютага, пятніца. Ахвяраванне Пана

  • Праглядаў: 1222

1 лютага, чацвер

ЕВАНГЕЛЛЕ
                                                                                  Мк 6, 7–13
Пачаў высылаць іх па двое

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус паклікаў Дванаццаць і пачаў высылаць іх па двое, і даў ім уладу над нячыстымі духамі. І наказаў ім не браць у дарогу нічога, апрача толькі кія: ні хлеба, ні торбы, ні медзі ў поясе, але абувацца ў сандалі і не апранаць дзвюх вопратак. І сказаў ім: Калі дзе ўвойдзеце ў дом, заставайцеся там, пакуль не выйдзеце адтуль. І калі ў якім месцы не прымуць вас і не будуць слухаць вас, то, выходзячы адтуль, абтрасіце пыл, што пад нагамі вашымі, дзеля сведчання супраць іх. І, пайшоўшы, яны прапаведавалі пакаянне; і выганялі шмат дэманаў, і шмат хворых намашчвалі алеем, і вылечвалі.

Гэта слова Пана.

Падрабязней …1 лютага, чацвер

  • Праглядаў: 1059