17 верасня, панядзелак

ЕВАНГЕЛЛЕ

Нават у Ізраэлі Я не знайшоў такой вялікай веры 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Калі Езус скончыў сваю прамову да народа, Ён увайшоў у Кафарнаум. У аднаго ж сотніка захварэў і быў пры смерці слуга, якім ён даражыў. Пачуўшы пра Езуса, сотнік паслаў да Яго юдэйскіх старэйшын, каб папрасілі Яго прыйсці і аздаравіць ягонага слугу.

Тыя прыйшлі да Езуса і настойліва прасілі Яго, кажучы: Ён варты, каб Ты зрабіў яму гэта, бо ён любіць наш народ і нават пабудаваў нам сінагогу.

Езус пайшоў з імі. І калі Ён быў ужо недалёка ад дому, сотнік паслаў сяброў сказаць Яму: Пане, не турбуйся, бо я не варты, каб Ты ўвайшоў пад дах мой. Таму я не палічыў сябе вартым прыйсці да Цябе. Але скажы слова, і будзе здаровы слуга мой. Бо я таксама чалавек, падпарадкаваны ўладзе, і маю ва ўладзе жаўнераў. Кажу аднаму: Ідзі, — і ён ідзе; другому: Прыйдзі, — і ён прыходзіць; а майму слузе: Зрабі гэта, — і ён робіць.

Пачуўшы гэта, Езус дзівіўся яму і, павярнуўшыся да натоўпу, які спадарожнічаў Яму, сказаў: Кажу вам: нават у Ізраэлі Я не знайшоў такой вялікай веры. 

Калі ж пасланцы вярнуліся дадому, яны засталі слугу здаровым.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Сёння Евангелле  падрабязна распавядае пра праведную любоў да бліжняга, у дадзеным выпадку пра клапатлівую любоў працадаўцы (кіраўніка) да свайго працаўніка.

Сучасныя кіраўнікі разважаюць: “Людзей, якіх нельга замяніць – няма!” Вельмі часта звальняюць працаўнікоў, якія перастаюць дасканала выконваць свае абавязкі з-за хваробы.

Магчыма і любоў сотніка не была дасканалай, але паказала прыклад прызнання чалавечай годнасці. Магчыма, гэтая любоў – вынік глыбокай і трывалай веры сотніка. “Пане, не турбуйся, бо я не варты, каб Ты ўвайшоў пад дах мой.” У гэтых словах прыклад узаемадзеяння веры, надзеі, любові, пакоры і паслухмянасці – галоўных цнотаў чалавека, якія ратуюць яго душу.

  “Але скажы толькі слова, і будзе здаровы слуга мой”. Жывая вера сотніка ў словы Езуса Хрыста – прыклад цуду, які вяртае радасць здароўя і жыцця для слугі. Слова вучыць, што вера, пакора і паслухмянасць разам будуюць дарогу да вечнага жыцця.

Ці мая вера настолькі моцная? Ці ёсць у маім сэрцы давер Богу ва ўсіх маіх учынках, справах, жыццёвых сітуацыях? Ці клапачуся я аб дабры для людзей, якія вакол мяне, над якімі я маю ўладу?

Брат Андрэй Зуй OFMCap, Беларусь