17 чэрвеня, 11-я звычайная нядзеля

ЕВАНГЕЛЛЕ

Найменшае з усяго насення становіцца большым за ўсялякую зеляніну

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус сказаў народу: Валадарства Божае, нібы чалавек, што кідае зерне ў зямлю. І спіць, і ўстае ноччу і днём, а як зерне ўзыходзіць і расце, ён не ведае. Бо зямля прыносіць плён сама па сабе: спачатку зеляніну, потым колас, потым поўнае зерне ў коласе. Калі ж саспее плод, адразу пасылае серп, таму што настала жніво. 

І казаў: З чым параўнаем Валадарства Божае? Ці ў якой прыпавесці выявім яго? Яно — як гарчычнае зерне: калі яго сеюць ў зямлю, яно найменшае з усяго насення на зямлі. Калі ж пасеяна, узыходзіць і становіцца большым за ўсялякую зеляніну, і пускае вялікае галлё, так што пад ценем ягоным могуць хавацца птушкі нябесныя. 

У многіх такіх прыпавесцях прапаведаваў ім слова, колькі яны маглі слухаць. І без прыпавесці не казаў ім, а сваім вучням сам-насам тлумачыў усё. 

Гэта слова Пана.

catholic.by

Калі я быў малы, то часта паглядаў на маму з татам і хацеў быць вялікім, як яны. Часам можа нават станавіўся на пальчыкі і казаў: «Глядзіце, які я ўжо вялікі!» Ішлі, аднак, дні, тыдні, месяцы, гады – і сталася так, як з тым зернем, пра якое кажа Пан Езус: «І спіць, і ўстае ноччу і днём, а як зерне ўзыходзіць і расце, ён не ведае». А можа, я ўжо дастаткова вырас?

Ці пра фізічны рост гаворыць Езус мне, аднаму з кандыдатаў ў Божае Валадарства? Езус, нібы той сейбіт, кіруе да мяне слова Божае. Гэтае слова, калі б нават было малое, як гарчычнае зерне, калі прымаецца мной быццам урадлівай зямлёю, павінна вырасці, як карыснае дрэва, якое дае цудоўныя плады, а ў яго галінах гняздзяцца птушкі нябесныя.

Сёння, калі ўжо дасягнуў фізічны рост, па-ранейшаму прагну быць кімсьці вялікім, мудрым – як Той, хто мяне сфарміраваў. «Таму будзьце дасканалымі, як дасканалы Айцец ваш Нябесны». (Мц 5, 48) Учыні, Пане, каб я быў тым карысным дрэвам, карані якога чэрпаюць з крыніцы Тваёй ласкі. Каб быў я справядлівы перад Тваім абліччам. Няхай споўняцца ў маім жыцці словы Псальму: «Справядлівы заквітнее, як пальма, вырасце, быццам кедр на Лібане. Пасаджаныя ў доме Пана, яны заквітнеюць на дзядзінцах нашага Бога. Нават у старасці яны будуць пладавітыя, сакавітыя і свежыя».

Ці адчуваю я ў сабе патрэбу духоўнага ўзрастання? Ці з’яўляюся я добра апрацаванай глебай для прыняцця Божага слова? Ці клапачуся пра ўзрастанне Божага слова ў маім жыцці?

Брат Ян Банькоўскі OFMCap, Польшча