24 мая, чацвер. Свята Пана нашага Езуса Хрыста, Найвышэйшага і Вечнага Святара

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мк 14,22–25

Гэта Цела Маё. Гэта Мая Кроў

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

І калі яны елі, Езус, узяўшы хлеб, благаславіў, ламаў і даваў ім, кажучы: Бярыце, гэта Цела Маё. І, узяўшы келіх, падзякаваў і даў ім; і пілі з яго ўсе. І сказаў ім: Гэта Мая Кроў запавету, якая за многіх праліваецца. Сапраўды кажу вам, што ўжо не буду піць ад плоду вінаграднай лазы да таго дня, калі буду піць яго новым у Валадарстве Божым.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Аўтар Паслання да Габрэяў параўноўвае ахвяры чалавека з ахвярай Хрыста. Розніца паміж імі відавочная. Нашыя штодзённыя ахвяры ніяк не могуць знішчыць грэх. Аднак хапіла толькі адной ахвяры Хрыста, каб перамагчы грэх назаўсёды. Ці гэта значыць, што наш штодзённы высілак не мае значэння? Канешне, не. Нашая праца над уласнымі слабасцямі вельмі важная. Гэта наш шлях да святасці, шчасця. У сваю чаргу, моц ахвяры Хрыста нагадвае нам, што гэта Бог дае нам збаўленне. Нашая залежнасць ад Бога не падкрэслівае нашую слабасць і бездапаможнасць. Стварэнне заўсёды ў пэўнай ступені залежыць ад Стварыцеля. Гэта нармальна. І нават больш: у нашых адносінах з Богам гэтая залежнасць зусім не перашкаджае Богу любіць нас і выкарыстоўваць яе як магчымасць паклапаціцца пра нас. Гэта як адносіны бацькі і дзіцяці. Тое, што дзіцё, асабліва напачатку свайго жыцця, патрабуе апекі бацькоў, зусім не перашкаджае ім любіць яго больш за ўсё на свеце. Так і любоў Бога да нас: чым больш мы бездапаможныя і слабыя, тым больш Божая любоў да нас праяўляецца ў нашым жыцці.

Ці я добра выкарыстоўваю сваю залежнасць ад Бога? Ці заўважаю, як любоў Бога дзейнічае ў маім жыцці?

Брат Ян Садоўскі OFMCap, Італія