20 студзеня, субота

Езус затрымаўся хутчэй за ўсё ў Капернауме, ў доме Пятра. Людзі нават на хвіліну не даюць Яму спакою. Яго папулярнасць у народзе хутка расце, а для Яго сваякоў, якія не разумелі Ягонай місіі, гэта быў трывожны знак – баяліся, што Езус сапсуе рэпутацыю сям’і. Яны магчыма баяліся таксама, што ім самім трэба будзе забіць Езуса, калі акажацца, што Ён фальшывы прарок, бо такімі былі патрабаванні старадаўняга закону (гл. Дрг 13, 5-9; 18, 20; Зах 13, 2-3). Таму вырашылі прадухіліць гэтую небяспеку загадзя.
Езус у гэты момант спазнае на сабе тое, пра што папярэдзіць сваіх вучняў і вызнаўцаў на ўсе часы: давядзецца цярпець незразуменне і непрыняцце з-за веры нават ад некаторых найбліжэйшых людзей. Езус, вядома, не паддаўся націскам - ні цяпер, ні ў садзе аліўным, ні нават на крыжы. Тым большую каштоўнасць мае Яго ахвяра. З дзяцінства аж да смерці Ён заставаўся верным прыцыпу: “Трэба мне быць у тым, што належыць Майму Айцу” (Лк 2, 49).
З якімі цяжкасцямі свайго асяроддзя змагаюся я з-за сваёй веры?
Ці імкнуся знайсці сабе блізкіх па духу веруючых сяброў?

Бр. Андрэй Квяцінскі OFMCap, Беларусь