ЕВАНГЕЛЛЕ

Хто не супраць нас, той з намі. Калі спакушае цябе рука твая, адсячы яе

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Ян сказаў Езусу: Настаўнік, мы бачылі чалавека, які ў імя Тваё выганяў злых духаў, і забаранялі яму, бо не хадзіў з намі. 

Езус жа сказаў: Не забараняйце яму, бо ніхто, хто ўчыніў цуд у Маё імя, не зможа адразу пачаць зласловіць Мяне. Бо хто не супраць нас, той з намі. І хто напоіць вас кубкам вады ў імя таго, што вы Хрыстовыя, сапраўды кажу вам, не страціць сваёй узнагароды. 

А хто спакусіць аднаго з малых гэтых, якія вераць у Мяне, таму лепш было б, каб павесілі яму на шыю млынавы камень і кінулі яго ў мора. 

Калі спакушае цябе рука твая, адсячы яе. Лепш табе калекаю ўвайсці ў жыццё, чым з дзьвюма рукамі ісці ў геену, у агонь непагасны. І калі нага твая цябе спакушае, адсячы яе. Лепш табе ўвайсці ў жыццё кульгавым, чым з дзьвюма нагамі быць кінутым у геену. І калі вока тваё цябе спакушае, вырві яго. Лепш табе з адным вокам увайсці ў Валадарства Божае, чым, маючы два вокі, быць кінутым у геену, дзе чарвяк іх не памірае і агонь не гасне.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Cказаў Яму Ян: «Настаўнік, мы бачылі чалавека, які ў імя Тваё выганяў злых духаў, і забаранялі яму, бо не хадзіў з намі» (Мк 9,38). Святы Ян Апостал выказваецца ў гэтым сказе за ўсіх апосталаў. Гэтая сцэна нагадвае эпізод з Кнігі Лічбаў (Ліч 11,16-17.24-29): малады Езус Навін прыбег да Майсея і расказаў аб тым, што на мужоў, якія не прыйшлі на сабранне у шацёр, таксама зышоў Дух Божы і яны прарочылі. Езус Навін, таксама як Ян, дамагаўся каб Майсей забараніў ім. Але Майсей адказаў яму: “ Ці не раўнуеш ты з-за мяне? О, каб усе ў народзе Пана былі прарокамі, каб Пан даў ім свайго духа”.

Імя Езуса Хрыста прадстаўлена як Імя Бога Айца, якое ўтрымлівае ў сабе вялікую моц, здольную перамагчы ворагаў. Імя гэтае з’яўляецца крыніцай збаўлення, з якой удзяляецца чалавецтву благаславенне і сіла, таму прарокі заўсёды прамаўлялі ў імя Бога. Апосталы і вучні Езуса выганялі злых духаў у Імя Хрыста, а малітва ў імя Сына Божага ахінала хвалой таксама і Айца. Дух Святы спасланы Айцом ў Імя Сына. Імя Сына, Езуса Хрыста, з’яўляецца жыццядайнай крыніцай. У Імя Езуса вучні будуць збірацца разам, гэтае Імя будуць абвяшчаць і ў Імя Ягонае будуць удзяляць Хрост. Езус кажа: “ Не забараняйце яму, бо ніхто, хто ўчыніў цуд у Маё імя, не зможа адразу пачаць зласловіць Мяне”.

Ці не зайздрошчу іншаму чалавеку з-за яго талентаў і здольнасцяў? Ці заклікаю Найсвяцейшае Імя Езуса ў мае працы і змаганні?

Брат Аляксандр Дзіц OFMCap, Польшча.

ЕВАНГЕЛЛЕ

Убачыце анёлаў Божых, якія ўзыходзяць і сыходзяць на Сына Чалавечага 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Яна.

У той час:

Езус, убачыўшы Натанаэля, які ішоў да Яго, сказаў пра яго: Вось сапраўдны ізраільцянін, у якім няма падману.

Натанаэль сказаў Яму: Адкуль Ты ведаеш мяне?

Езус сказаў яму ў адказ: Перш чым Філіп паклікаў цябе, Я бачыў цябе, калі ты быў пад смакоўніцаю.

Адказаў Яму Натанаэль: Раббі, Ты Сын Божы! Ты Валадар Ізраэля!

Езус сказаў яму ў адказ: Ці ты верыш, таму што Я сказаў табе, што бачыў цябе пад смакоўніцаю? Убачыш больш за гэта.

І кажа яму: Сапраўды, сапраўды кажу вам: убачыце неба расчыненае і анёлаў Божых, якія ўзыходзяць і сыходзяць на Сына Чалавечага.

Гэта слова Пана.

catholic.by

“Убачыце неба расчыненае і анёлаў Божых, якія ўзыходзяць і сыходзяць на Сына Чалавечага”. Гэтае таямнічае абяцанне Езуса выклікае асацыяцыю з эпізодам з жыцця Якуба (Быц 28,10-22). Пасля канфлікту з братам з-за бацькавага благаславення, Якуб уцякае з бацькоўскага дому да дзядзькі. Падчас аднаго з начлегаў у дарозе ён бачыць дзівосны сон: па драбіне, якая стаіць на зямлі а вяршыняй абапіраецца на неба, сыходзяць і ўзыходзяць анёлы. Праснуўшыся, Якуб будуе ў гэтым месцы ахвярнік, складае ахвяру, а само месца называе Бэтэль – гэта значыць “Дом Бога”. І з таго часу яго шматлікія патомкі ўшаноўвалі тое месца як святое, месца асаблівага кантакту з Богам.

Як бачым, анёлы - добрыя бесцялесныя духі, сваёй прысутнасцю паказваюць, што прастора іх служэння гэта Божая тэрыторыя. Калі Езус прадвяшчае, што ўбачым, як анёлы сыходзяць і ўзыходзяць на Яго, то для вучняў (нашчадкаў Якуба) гэта азначае, што маюць дачыненне з кімсьці непараўнальна большым, чым проста Месіяй. Яго святасць нават большая, чым святасць санктуарыя ў Бэтэль. Ян Евангеліст акрэсліў гэта словамі: “Слова сталася целам і пасялілася між намі, і ўбачылі мы славу Ягоную, славу, якую мае ад Айца Адзінародны, поўны ласкі і праўды” (Ян 1, 14).

Арханёлы і анёлы дзейнічаюць незаўважальна для большасці з нас, быццам Божыя спецслужбы, але дзякуючы іх служэнню сатана – наш спрадвечны вораг, не ў стане поўнасцю разарваць сувязь паміж небам і зямлёй. Анёлы ўмацавалі Якуба ў Божым благаславенні і ў барацьбе з уласным страхам. Арханёл Рафал вылечыў з цялеснай і духоўнай хваробы Тобія і Сару (Тоб 3,17). Арханёл Габрыэль спадарожнічаў Сыну Божаму, калі Той сыходзіў ва ўлонне Багародзіцы (Лк 1, 26-38). Арханёл Міхал перамагае старадаўняга цмока - увасабленне сатаны (Ап 12, 7-12). Усе гэтыя факты дазваляюць нам быць упэўненымі, што Бог апякуецца намі праз служэнне Ягоных арханёлаў.

Ці не паддаюся часамі паніцы адчуваючы дзеянне дэманаў у маім жыцці? Ці звяртаюся ў сваіх малітвах з просбамі і падзякамі да арханёлаў і анёлаў?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва.

ЕВАНГЕЛЛЕ

Ты — Месія Божы. Сын Чалавечы павінен выцерпець шмат 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

Калі Езус маліўся ў самоце, вучні далучыліся да Яго. І спытаўся ў іх: Кім лічыць Мяне народ? Яны сказалі ў адказ: Янам Хрысціцелем, іншыя — Іллёю, некаторыя ж кажуць, што адзін з даўніх прарокаў уваскрос. Ён спытаўся ў іх:  А вы кім лічыце Мяне? І адказаў Пётр: Месіяй Божым. Але Ён строга загадаў ім нікому не казаць пра гэта, кажучы, што Сын Чалавечы павінен выцерпець шмат, што адкінуць Яго старэйшыны, першасвятары і кніжнікі, што Ён будзе забіты і на трэці дзень уваскрэсне.

Гэта слова Пана.

catholic.by

На сустрэчу з незнаёмым чалавекам часта прыходзім з гатовымі ўяўленнямі пра яго, якія склаліся з таго, што мы пра яго раней пачулі. Уяўленні гэтыя ў сваю чаргу фарміруюць і пэўныя нашы чаканні да гэтага чалавека. Але ж інфармацыя з чутак, як вядома, не самая аб’ектыўная. У канчатковым выніку і сустрэча можа нас здзівіць або нават расчараваць.

Сённяшнія пытанні Езуса, кім лічыць Яго народ і кім лічаць Яго вучні, гэта таксама пытанні пра чаканні, якія ў іх сфарміраваліся ў адносінах да Яго. Калі Езус для іх як прарок Ілля, то магчыма ад Яго спадзяюцца барацьбы з чужымі язычніцкімі культамі. Магчыма, Ён павінен ачысціць ў народзе тое, што апаганена рымлянамі. Калі ж Ён уяўляецца ім як Ян Хрысціцель, то ад Яго спадзяюцца рашучага слова асуджэння беззаконняў і ўсякага роду несправядлівасці з боку духоўнай і палітычнай эліты. Выглядае на тое, што чаканні народу не дацягваюць да рэчаіснасці. Людзі яшчэ не ў стане заўважыць, што Езус з’яўляецца кімсьці нашмат большым, чым яны сабе ўяўлялі.

Паводле чутак, якія сёння ходзяць у свеце пра Бога, Ён абавязаны раз назаўсёды ліквідаваць злачынствы, стыхійныя бедствы і несправядлівасці. Калі ж гэтыя чаканні не спаўняюцца, многія радасна заціраюць рукі і рытарычна пытаюць: “ну і дзе гэты ваш бог?” У пэўным сэнсе высновы гэтых людзей праўдзівыя. Бо такога бога, якога яны сабе ўяўлялі, проста няма – ні тут у свеце, ні нават дзесьці далёка. Сапраўдны Бог – гэта Езус Хрыстус, які памірае і паўстае з мёртвых менавіта там, дзе несправядліва пакутуе чалавек. Сапраўдны Бог не вырашае нашыя беды замест нас, Ён вырашае іх разам з намі.

Ці мае чаканні ў адносінах да Хрыста не заніжаныя да вырашэння выключна надзённых праблем? Ці гатовы я супрацоўнічаць з Богам ў вырашэнні ўласных праблем і бедаў навакольнага свету?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва.

ЕВАНГЕЛЛЕ

Яну я адсек галаву, то хто ж гэта, пра каго я чую такія рэчы?

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Тэтрарх Ірад пачуў пра ўсё, што здзяйснялася Езусам і пачаў сумнявацца, бо адны гаварылі, што Ян уваскрос з мёртвых; другія, што з’явіўся Ілля; іншыя ж, што паўстаў нехта з даўніх прарокаў. Але Ірад казаў: Яну я адсек галаву, то хто ж гэта, пра каго я чую такія рэчы?

І хацеў убачыць Езуса.  

Гэта слова Пана.

catholic.by

Бог прамаўляе да нас словамі, знакамі ці падзеямі жыцця. Адказваць на гэта можна па-рознаму. Можна прыслухацца і зрабіць добрыя высновы, штосьці ў жыцці змяніць. А можна таксама гэтыя знакі ігнараваць або заглушаць. Можна прыкідвацца, што гэта толькі выпадковасць. Рэагуючы за кожным разам аднолькава, з цягам часу выпрацоўваецца навык. Гэта як выкідаць у спам розныя паведамленні, асцерагаючыся шкодных вірусаў. Бяда ў тым, што з размаху можна выдаліць і добрую навіну.

Да Ірада Бог прамаўляў таксама многа разоў. Калі заклік прагучаў з вуснаў Яна Хрысціцеля, Ірад пад націскам акалічнасцяў жорстка заглушыў гэты голас (Мц 14, 1-12). На гэты раз Бог прамаўляе ў словах і знаках, якія здзяйсняе Езус. Чарговы раз Ірад стаіць перад выбарам, што з гэтым паведамленнем зрабіць. Евангеліст Лука рэакцыю Ірада акрэслівае кароткім сказам: “І хацеў убачыць Езуса”. Гэта гучыць як шанец на дабрую сустрэчу. Аднак далейшая гісторыя паказала, што Ірад не змяніўся. Сустрэча сапраўды адбылася пазней, напярэдадні смерці Езуса, калі Яго прывялі ў палац Ірада на допыт. Але на той час Езус ўжо нічога не казаў словамі, бо сутыкнуўся з чарговай пагардай.

У чым жа прычына таго, што многія нават пачуўшы слова Бога і нават убачыўшы Яго дзеянне ва ўласным жыцці, аднак упарта ігнаруюць гэтыя пасланні? Найверагодней з-за падобных сумненняў, як у Ірада – што пасланне гэтае ўсяго толькі шкодны спам, які можа нашкодзіць наладжанаму камфортнаму жыццю.

Ці не выпрацаваўся ўва мне навык ітэрпрэтаваць падзеі свайго жыцця выключна як шэраг не звязаных з Богам выпадковасцяў? Ці звяртаюся да Бібліі і малітвы, каб выразней бачыць і чуць Добрую Навіну для мяне?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Паслаў іх абвяшчаць Валадарства Божае і аздараўляць хворых

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Езус паклікаў Дванаццаць і даў ім сілу і ўладу над усімі злымі духамі і ўладу лячыць хваробы. Ён паслаў іх абвяшчаць Валадарства Божае і аздараўляць хворых. І сказаў ім: Нічога не бярыце з сабою ў дарогу: ні кія, ні торбы, ні хлеба, ні грошай — не майце таксама па дзве вопраткі. Да якога дому ўвойдзеце, у тым і заставайцеся аж да свайго адыходу. Калі ж вас нехта не прыме, то, выходзячы з горада таго, абтрасіце пыл з ног вашых на сведчанне супраць іх. 

Адправіўшыся, яны праходзілі па вёсках, абяшчаючы Добрую Навіну і аздараўляючы ўсюды.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Памяць пра мінулае можа нам дапамагаць ў будучыні, акрыляць да далейшага жыцця і напаўняць разумнай упэўненасцю, што ўсё атрымаецца. Але бываюць і такія ўспаміны, якія наадварот, баляць быццам незалечаная рана. Яны знеахвочваюць, часамі нават і паралізуюць крочанне наперад. Езус, перад тым як выслаць сваіх вучняў з місіяй абвяшчэння Добрай Навіны, вучыць іх, якім чынам працаваць са сваёй памяццю, каб яна дапамагала ісці наперад, а не затрымлівала на паражэннях і няўдачах.

Не браць з сабой ў дарогу якіхсьці забеспячэнняў, кшталту кія, торбы, хлеба ці грошай павінна навучыць іх больш спадзявацца на рэсурсы Божага провіду, чым на ўласныя сродкі выжывання ў пакуль што незнаёмым асяроддзі. Але яшчэ важней тое, каб многа разоў зведаўшы на сабе Божую клапатлівасць, яны замацавалі ў сваёй памяці перакананне, што і ў наступным месцы ўсё атрымаецца, галоўнае абвяшчаць і чыніць Божыя справы.

Абтрэсці пыл з ног пакідаючы месца, дзе Божае Слова не было прынята, гэта сведчанне супраць упартых. Маўляў: “не бяром з сабой ваш бунт супраць праўды”. У гэтым сімвалічным жэсце выражаецца таксама іх рашэнне, што балючы вопыт адкінутасці яны пакідаюць за сабой. Гэта рашэнне, што страх быць знову адкінутымі не стрымае іх ад таго, каб ісці ў наступнае месца.

Такім чынам перакананне ў Божым провідзе па-сапраўднаму акрыляе ўбогіх, г. зн. тых, чыя моц ўся зложана “у-Богу”. Яны лёгкім крокам ідуць наперад, умацаваныя добрымі ўспамінамі і неабцяжараныя няўдачамі, якіх не ўдалося пазбегнуць.

Ці не стрымліваюць мяне ў духоўным развіцці ці служэнні якіясьці былыя няўдачы? Ці ўмею сёння заўважаць і зберагаць у памяці знакі Божай любові да мяне?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва.

ЕВАНГЕЛЛЕ

Маці Мая і браты Мае — гэта тыя, хто слухае слова Божае і выконвае яго

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Прыйшлі да Езуса Маці Ягоная і браты Ягоныя. І не маглі наблізіцца да Яго з-за натоўпу. І паведамілі Яму: Маці Твая і браты Твае стаяць звонку,  жадаючы ўбачыць Цябе.

Ён сказаў ім у адказ: Маці Мая і браты Мае — гэта тыя, хто слухае слова Божае і выконвае яго.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Усе, хто любяць Пана ўсім сэрцам, усёю душою, розумам і ўсёю сілаю (пар. Мк 12,30), а сваіх бліжніх любяць як саміх сябе (пар. Мц 22,39), ды ненавідзяць свае целы з заганамі і грахамі, і прымаюць Цела і Кроў Пана нашага Езуса Хрыста і прыносяць годныя плады пакаяння — о, якія ж яны шчаслівыя і бласлаўлёныя, калі робяць усё гэта і ў гэтым трываюць! Бо Дух Святы спачне на іх (пар. Іс 11,2) і ўчыніць іх домам і месцам свайго прабывання (пар. Ян 14,23); і яны — сыны Айца нябеснага (пар. Мц 5,45), Якога справы чыняць; і яны — заручаныя, браты і маці Пана нашага Езуса Хрыста (пар. Мц 12,50). Мы Яго заручаныя, калі верная душа заручаецца ў Духу Святым з Панам нашым Езусам Хрыстом. Мы Ягоныя браты, калі выконваем волю Айца, які ёсць у небе (пар. Мц 12,50).

Ягоныя маці, калі носім Яго ў сэрцы і ў нашым целе (пар. 1 Кар 6,20) Божай любоўю, а таксама чыстым і шчырым сумленнем мы нараджаем Яго праз святыя ўчынкі, якія павінны служыць добрым прыкладам для іншых (пар. Мц 5,16).

Святы Францішак Асізкі, Пасланне да вернікаў.

ЕВАНГЕЛЛЕ

Свечку ставяць на падсвечнік, каб тыя, хто ўваходзіць, бачылі святло

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Езус сказаў народу: Ніхто, запаліўшы свечку, не хавае яе пад начынне і не ставіць пад ложак, але ставіць яе на падсвечнік, каб тыя, хто ўваходзіць, бачылі святло. Бо няма нічога схаванага, што б не стала яўным, і нічога таемнага, пра што б не стала вядома і што б не выявілася. Таму зважайце, як слухаеце. Бо, хто мае, таму дадасца, а ў таго, хто не мае, адымецца і тое, што, як здaецца яму, ён мае.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Што будзе з запаленай свячой, калі накрыць яе якой-небудзь пасудзінай? Яе святло не толькі будзе схавана ў цемру, але яна таксама хутка згасне з-за недахопу паветра. Таму Хрыстос нагадвае сёння як паўсюднаму Касцёлу, так і малым лакальным супольнасцям: “Зважайце, як слухаеце. Бо, хто мае, таму дадасца, а ў таго, хто не мае, адымецца і тое, што, як здaецца яму, ён мае”. Калі б мы, як Ягоныя вучні задаволіліся тым святлом і цяплом, якое самі атрымалі, і намагаліся зберагчы яго толькі для сябе, то непазбежна страцілі б нават тое, што ўжо здавалася б маем.

Таму словы сённяшняга Евангелля на працягу стагоддзяў, зноў і зноў распальваюць у Касцёле місійны дух, які выводзіць па-за межы ўласнай краіны ці сваёй малой суполкі веруючых. Ад выканання гэтага місійнага паклікання залежыць сам сэнс быцця Касцёла і быцця хрысціянінам кожнага з нас. Супольнасць, якая намагаецца зберагчы ад “неўтаямнічаных” скарб Евангелля, найперш становіцца самадастатковай сектай, а пазней пачынае душыцца ва ўласных традыцыях і асуджэннях навакольнага свету.

Таму адзіным спосабам вечнай маладосці нашай веры па-ранейшаму застаецца евангелізацыя рознымі спосабамі. Заключаецца гэта з аднаго боку ў тым, “каб тыя, хто ўваходзіць, бачылі святло”, гэта значыць, каб дзверы Касцёла былі адчынены для любога чалавека, які сам шукае праўды. З іншага боку, гэта заклік, каб мы выходзілі да тых, хто па якіхсьці прычынах не можа ўвайсці да нас. Дзеля гэтага сапраўды варта пераадольваць прывязанасць да камфорту, моўныя ці культурныя бар’еры, матэрыяльную сквапнасць ці гістарычныя крыўды на суседзяў.

Ці не намагаюся я наладзіць жыццё ў сваёй супольнасці як закрыты клуб для “абраных”? Ці знайшоў я свой асабісты спосаб дзялення верай з іншымі? Ці гатовы я інвеставаць штосьці з сябе ў евангелізацыю свету?

Брат Андрэй Квяцінскі OFMCap, Літва

ЕВАНГЕЛЛЕ

Сын Чалавечы аддадзены будзе… Хто хоча быць першым, няхай будзе ўсіх слугою

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус і Яго вучні выйшлі і праходзілі праз Галілею, і Езус не хацеў, каб нехта ведаў. Бо вучыў сваіх вучняў і казаў ім, што Сын Чалавечы аддадзены будзе ў рукі людзей, і заб’юць Яго, і забіты ўваскрэсне праз тры дні. Але яны не разумелі гэтых словаў, а спытацца ў Яго баяліся. 

Прыйшоў Ён у Кафарнаум і, калі быў у доме, спытаўся ў іх: Пра што па дарозе вы разважалі? Яны маўчалі, бо па дарозе разважалі паміж сабою, хто большы.

Сеўшы, Ён паклікаў Дванаццаць і сказаў ім: Калі хто хоча быць першым, няхай будзе з усіх апошнім і ўсіх слугою. Потым узяў дзіця, паставіў сярод іх і, абняўшы яго, сказаў ім: Хто прымае аднаго з такіх дзяцей у Маё імя, той Мяне прымае. А хто Мяне прымае, той не Мяне прымае, але таго, хто паслаў Мяне.

Гэта слова Пана.

catholic.by

“Езус і Яго вучні выйшлі і праходзілі праз Галілею…” Сэрца Езуса пранікнута прагненнем, каб як найбольш людзей пачула Добрую Навіну – Евангелле. Усе пешыя падарожжы Езуса скіраваныя на абвяшчэнне. Кожны чарговы крок Езуса – гэта пошукі новых слухачоў. Езус і сёння ідзе за табой – крок у крок. Ён прагне, каб і ў тваім жыцці прагучала Добрая Навіна. Якім чынам Збаўца шукаў на гэтым тыдні цябе? Праз якіх людзей, ў якіх падзеях прамаўляў да цябе?

Добрая Навіна заключае ў сабе муку, смерць і ўваскрасенне Езуса – містэрыю любові Бога да грэшніка. Аказваецца, апосталам складана было зразумець і прыняць, што жыццё іх Настаўніка скончыцца менавіта такім чынам. Вучні больш разлічвалі на тое, што Езус распачне чарговыя баі за свабоду Ізраэля і ў рэшце рэшт стане габрэйскім каралём. У цябе таксама могуць быць свае ўяўленні пра адносіны з Богам, свае планы на будучыню. Але ці пытаўся ты ў Езуса, чаго ад цябе прагне Ён? Ці маеш адвагу запытацца? Ці можа баішся і маўчыш?

Езус прадвясціў вучням, што хутка памрэ і паўстане з мёртвых. Гэта пераломны момант у гісторыі нашага збаўлення. І як на гэта рэагуюць вучні? Разважалі пра тое, хто з іх найбольшы. Пыхлівасць часта засланяе вочы і не бачым таго, што найважнейшае, а засяроджваемся на сваіх дробных інтарэсах. Часамі бывае, што марыш быць лепшым за ўсіх? А можа ў сэрцы ацэньваеш іншых звысоку каб адчуць сябе лепш?

Быць вучнем Езуса, азначае быць слугою іншых. Быць першым, азначае быць апошнім. Быць вучнем, азначае давяраць Богу як дзіця.

Брат Адам Звеж OFMCap, Польшча.

ЕВАНГЕЛЛЕ

Што на добрай зямлі — гэта тыя, хто захоўвае слова і ў цярплівасці прыносіць плён 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Кaлі сабраўся вялікі натоўп i людзі з асобных гарадоў прыходзілі да Езуса, Ён расказаў прыпавесць: 

Выйшaў сейбіт сеяць зерне свaё. Кaлі сеяў, aднo ўпaлa пры дaрoзе, i былo пaтaптaнa, i птушкi нябесныя паклявалі ягo. Другoе ўпaлa нa скaлу i, узышoўшы, засoхлa, бo не мелa вiльгaцi. Іншaе ж упaлa мiж церняў, i рaзaм вырасла, але церні зaглушылі ягo. A iншaе ўпaлa нa дoбрую зямлю i, калі ўзышло, прынесла плён у сто разоў большы. 

Кажучы гэтa, Езус заклікаў: Хтo мaе вушы, кaб слухaць, няхaй слухaе.

I пытaліся ў Ягo вучнi Ягoныя, штo знaчыць гэтaя прыпавесць. Ён скaзaў iм: Вaм дaдзенa пазнаць тaямнiцу Валадарства Бoжaгa, а да астатніх Я гавару ў прыпавесцях, кaб гледзячы не бaчылі i слухaючы не рaзумелі. 

Вось што азначае гэтая прыпавесць: Зерне — гэтa слoвa Бoжaе. Штo пры дaрoзе — гэтa тыя, хто слухaе, але пoтым прыхoдзiць д’ябaл i зaбiрaе слoвa з iхнягa сэрцa, кaб не паверылі і не збaвiліся. Штo нa скaле — гэтa тыя, хто пачуе і з рaдaсцю прымaе слoвa, аднак не мaе кaранёў. Яны верaць часова, a ў пару выпрабавання адыходзяць. Штo ўпaлa ў цернi — гэтa тыя, хто пачуў, аднак клопаты, бaгaцце i ўцехi жыцця паглынаюць іх, i яны не прынoсяць плёну. A штo нa дoбрай зямлі — гэтa тыя, хто, пaчуўшы слoвa, захоўвае яго ў дoбрым i чыстым сэрцы i прынoсіць у цярплівaсцi плён.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Сёння Евангелле распавядае пра тое, як выйшаў сейбіт сеяць сваё зерне. Гэта значыць, што зышоў Пан Езус каб данесці да людзей Слова Божае.

У гэтым Евангеллі Езус расказвае, што было пасеяна некалькі відаў насення. Але на самой справе разважанне ідзе пра розныя группы людзей. Адныя – не чуюць і не вераць у Бога, і жывуць толькі для сябе. Другія – чуюць і “быццам вераць”, але не даканца прынялі гэты факт і яны маюць слабую волю, каб перамагчы гэта. Трэція – чуюць, вераць, але штодзённыя клопаты, багацце, паглынаюць іх, і гэта больш галоўнае, чым духоўная ежа. Астатнія – гэта тыя, якія чуюць Слова Божае і вераць Яму, і імкнуцца да Пана, і хочуць пражыць сваё жыццё з Богам. Яны даюць прыклад сваім дзецям, а потым і ўнукам, што і духоўная ежа не павінна займаць апошняе месца у нашым жыцці.

Ці хачу я пражыць усё сваё жыццё з Панам Богам, пад Яго апекай, з Яго любоўю? Ці змагу я данесці сваім нашчадкам, што патрэбна верыць, што гаворыць нам св. Евангелле? Ці хачу я паяднацца з Богам на ўсё жыццё?

Брат Андрэй Зуй OFMCap, Беларусь

ЕВАНГЕЛЛЕ

Ідзі за Мною. Ён устаў і пайшоў за Ім 

+ Чытанне cвятога Евангелля паводле Мацвея.

У той час:

Калі Езус праходзіў, убачыў чалавека, які сядзеў на мытні, па імені Мацвей, і сказаў яму: Ідзі за Мною. Ён устаў і пайшоў за Ім. І калі Езус сядзеў за сталом у доме, шмат мытнікаў і грэшнікаў прыйшло і села за стол з Ім і вучнямі Ягонымі. Убачыўшы гэта, фарысеі казалі вучням Яго: Чаму Настаўнік ваш есць і п’е разам з мытнікамі і грэшнікамі? Езус жа, пачуўшы гэта, сказаў ім: Не здаровым патрэбны лекар, але хворым. Пайдзіце, навучыцеся, што значыць «міласэрнасці хачу, а не ахвяры». Бо Я не прыйшоў клікаць праведнікаў, але грэшнікаў.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Мацвей жыў са сваёй сям’ёй, меў свой дом, працу, добры прыбытак. Прасцей кажучы, быў шчаслівым. Гэта каштоўнасці сучаснага свету. Але, калі  Мацвея  паклікаў  Езус, ён устаў, усё  пакінуў  і  пайшоў. Гэта  азначае,  што  зямное багацце не дазваляла яму быць сапраўды шчаслівым. Лічыў, што ёсць лепшае і таму пайшоў за Езусам.

Калі да  Мацвея прыйшоў Езус з вучнямі. Тады фарысеі, убачыўшы гэта, спыталі аднаго з вучняў Езуса: “Чаму Езус есць разам з мытнікамі і грэшнікамі?” Езуса баяліся  спытаць, бо Ён ведаў іх думкі. Адказаў ім: “Хворы патрабуе лекара, а не здаровы. Я прыйшоў шукаць усё тое, што загінула для неба. Хачу грэшнікам паказаць міласэрнасць, прабачыць грахі і ўчыніць іх сябрамі Бога”. Гэта і ёсць  сапраўднае шчасце, якое ад нас ніхто не забярэ. Кожны чалавек, калі захоча, можа быць сапраўды шчаслівым, але павінен жыць па Божых запаведзях.

Ці магу я, як Мацвей, пакінуць зямное багацце і ісці за Езусам? Ці змагу я жыць па Божым запаведзям?

Брат Андрэй Зуй OFMCap, Беларусь

ЕВАНГЕЛЛЕ

Даруюцца ёй грахі многія за тое, што яна вельмі палюбіла 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час: 

Адзін з фарысеяў запрасіў Езуса паесці з ім. І ўвайшоўшы ў дом фарысея, Ён узлёг за сталом. І вось, жанчына, якая была грэшніцай у горадзе, даведаўшыся, што Ён узлёг за сталом у доме фарысея, прынесла алебастравы флакон пахучага алею і, стоячы ззаду каля ног Ягоных і плачучы, пачала абліваць ногі Ягоныя слязьмі і валасамі сваёй галавы выцірала і цалавала ногі Яму, і намашчвала пахучым алеем. 

Убачыўшы гэта, фарысей, які запрасіў Яго, сказаў сам сабе: Калі б Ён быў прарокам, то ведаў бы, хто гэта жанчына, якая дакранаецца да Яго, што яна грэшніца. 

І Езус сказаў яму ў адказ: Сымон, Я хачу нешта сказаць табе. 

Ён жа кажа: Скажы, Настаўнік. 

У аднаго крэдытора былі два даўжнікі. Адзін вінен быў пяцьсот дынараў, а другі – пяцьдзесят. Паколькі не мелі чым заплаціць, ён дараваў абодвум. Дык хто з іх больш палюбіць яго? 

Сымон адказаў: Думаю, той, каму больш даравана. 

Ён сказаў яму: Ты правільна разважыў. 

І, павярнуўшыся да жанчыны, сказаў Сымону: Бачыш гэтую жанчыну? Я прыйшоў у твой дом, і ты не даў Мне вады для ног, а яна слязьмі абліла Мае ногі і выцерла сваімі валасамі. Ты пацалунку Мне не даў, а яна з той хвіліны, калі Я прыйшоў, няспынна цалуе Мне ногі. Ты галавы Мне алеем не намасціў, а яна пахучым алеем намасціла Мне ногі. Дзеля гэтага кажу табе: Даруюцца ёй грахі многія за тое, што яна вельмі палюбіла. А каму мала даруецца, той мала любіць. 

А ёй сказаў: Даруюцца табе грахі. 

І тыя, хто сядзеў за сталом разам з Ім, пачалі казаць самі сабе: Хто Ён такі, што нават грахі даруе? 

А Ён сказаў жанчыне: Вера твая ўратавала цябе, ідзі ў спакоі. 

Гэта слова Пана.

catholic.by

Сёння ў св. Евангеллі паводле Лукі, будзем  разважаць пра міласэрнасць Езуса. Пра тое, што кожны чалавек мае час, каб перагледзець сваё жыццё і свае ўчынкі: што ён робіць не так і, разам з тым, мае магчымасць навяртання да Пана Бога. Езус міласэрны, Ён любіць усіх і мы ўсе дзеці Божыя, асабліва прымае тых, хто рашыў перамяніць сваё жыццё, хто зразумеў, што ішоў не тым шляхам, хто хоча навяртацца да Пана Бога са шчырым сэрцам і адкрытай душой.

Хто са слязьмі просіць прабачэння за свае грахі і больш не хоча грашыць, а хоча ступіць на новы шлях, пачаць жыць па-новаму, па Божым Запаведзям, з Божай ласкай і пад Яго апекай? Як тая жанчына, якая паверыла і пайшла за Езусам. А Ён прабачыў  усе грахі. Гэта, значыць тое, што Езус Хрыстус любіць усіх і ўсе мы для Яго роўныя: багатыя і бедныя, малыя і дарослыя, маладыя і старэйшыя. Пан адорвае нас усіх аднолькава: і сваёй ласкай, і любоўю, і сваёй цярплівасцю.

Ці веру я ў Езуса так, як гэтая жанчына? Ці ўмею прабачаць тых, хто мяне пакрыўдзіў? Ці люблю я Пана так, як тая жанчына, якая не пашкадавала сваіх валасоў, якімі выцірала ногі Збавіцеля?

Брат Андрэй Зуй OFMCap, Беларусь

ЕВАНГЕЛЛЕ

Мы гралі вам на жалейцы, а вы не плясалі; мы спявалі жалобныя песні, а вы не плакалі

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Пан сказаў: З кім параўнаю людзей роду гэтага? Да каго яны падобныя? Яны падобныя да дзяцей, што сядзяць на рынку і клічуць адно аднаго, кажучы: Мы гралі вам на жалейцы, а вы не плясалі; мы спявалі жалобныя песні, а вы не плакалі.

Прыйшоў Ян Хрысціцель, які не еў хлеба і не піў віна, а вы кажаце: У ім злы дух. Прыйшоў Сын Чалавечы, які есць і п’е, а вы кажаце: Гэты чалавек — абжора і п’яніца, сябра мытнікаў і грэшнікаў. Але апраўдана мудрасць ўсімі дзецьмі сваімі. 

Гэта слова Пана.

catholic.by

Сёння Евангелле паказвае крывадушнасць тых, хто не хоча паверыць у Езуса як Сына Божага, а таксама ў Яна Хрысціцеля.

Сучасны чалавек лічыць уласную асобу дасканалай і вельмі часта не можа вызначыць сваё прызначэнне на зямлі. “Мы гралі вам на жалейцы, а вы не плясалі, мы спявалі жалобныя песні, а вы не плакалі.” Вялікі дар ад Бога - цешыцца са шчаслівымі  і плакаць з тымі, якія пакутуюць, адэкватна адчуваць сябе ў розных жыццёвых сітуацыях. “Я не ведаю як, але не так…” Вельмі часта мы шукаем сотні прычын, каб не ісці за Езусам, каб не прымаць удзел у яго выратавальнай місіі. Прасцей знайсці прычыну каб “не”, чым магчымасць, каб “так”. Чалавек супакойвае сумленне тым, што спасцігаць вучэнне Езуса Хрыста будзе пазней: “калі будзе час”, “калі не буду хадзіць на працу” і кожны раз знаходзіцца новая прычына. А Езус  чакае… Езус спачувае ў цярпенні і цешыцца ў радасці  разам з намі.

Ці заўседы мае пастановы ў адносіне да ўласных грахоў былі выкананы? Ці магу я з гонарам сказаць: “Я веру ў місію Езуса, Сына Божага!”? Ці чую я сэрцам запрашэнне Езуса да выканання яго заданняў?

Брат Андрэй Зуй OFMCap, Беларусь

ЕВАНГЕЛЛЕ

Хлопча, кажу табе, устань 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Езус пайшоў у горад, які называўся Наін, і з Ім ішлі многія вучні Ягоныя і вялікі натоўп. Калі ж Ён наблізіўся да гарадской брамы, выносілі з яе памерлага, адзінага сына ў маці, якая была ўдавою. І шмат людзей з горада ішло разам з ёю. Убачыўшы яе, Пан злітаваўся над ёю і сказаў: Не плач. 

І падышоўшы, дакрануўся да насілак. Тыя, хто нёс, спыніліся. І сказаў: Хлопча, кажу табе, устань. 

Мёртвы сеў і пачаў гаварыць. І Езус аддаў яго маці ягонай. Усіх жа ахапіў страх, і славілі Бога, кажучы: Вялікі прарок паўстаў сярод нас, і Бог наведаў свой народ. 

І разышлася гэтая навіна пра Яго па ўсёй Юдэі і па ўсёй ваколіцы. 

Гэта слова Пана.

catholic.by

Падзея, яка апісваецца ў сённяшнім Евангеллі паказвае вялікую дабрыню Езуса, Яго спачуванне да людзей, якія пакутуюць. Бог не хоча, каб чалавек пакутаваў, Бог хоча, каб чалавек заўсёды быў шчаслівы. Аднак сапраўднае шчасце можа спасцігнуць чалавек, які выконвае запаветы Бога.

 Бог паслаў свайго Сына на зямлю, каб праз яго ўчынкі, праз яго цудоўную міласэрнасць, любоў да бліжняга, людзі маглі пазнаць слова Божае. Езус праз свае  ўчынкі садзейнічаў шчасцю людзей, якіх ён вызваляў з немачы, а праз умацаванне іх веры дапамагаў ім знайсці дарогу да Нябеснага Айца. Слова Божае вучыць чалавека ў кожнай сітуацыі давяраць Айцу нябеснаму ўсе падзеі, якія адбываюцца з ім.

“Божа, дапамажы мне прыняць тое, што я не магу змяніць і навучы мяне цалкам давяраць Табе ў любой сітуацыі…” Ці магу я сказаць такія словы нават у самыя складаныя перыяды майго жыцця? Ці магу я, як Езус заўсёды бескарысліва спяшацца на дапамогу (духоўную і матэрыяльную) ўсім, хто яе патрабуе?

Брат Андрэй Зуй OFMCap, Беларусь

ЕВАНГЕЛЛЕ

Нават у Ізраэлі Я не знайшоў такой вялікай веры 

+ Чытанне святога Евангелля паводле Лукі.

У той час:

Калі Езус скончыў сваю прамову да народа, Ён увайшоў у Кафарнаум. У аднаго ж сотніка захварэў і быў пры смерці слуга, якім ён даражыў. Пачуўшы пра Езуса, сотнік паслаў да Яго юдэйскіх старэйшын, каб папрасілі Яго прыйсці і аздаравіць ягонага слугу.

Тыя прыйшлі да Езуса і настойліва прасілі Яго, кажучы: Ён варты, каб Ты зрабіў яму гэта, бо ён любіць наш народ і нават пабудаваў нам сінагогу.

Езус пайшоў з імі. І калі Ён быў ужо недалёка ад дому, сотнік паслаў сяброў сказаць Яму: Пане, не турбуйся, бо я не варты, каб Ты ўвайшоў пад дах мой. Таму я не палічыў сябе вартым прыйсці да Цябе. Але скажы слова, і будзе здаровы слуга мой. Бо я таксама чалавек, падпарадкаваны ўладзе, і маю ва ўладзе жаўнераў. Кажу аднаму: Ідзі, — і ён ідзе; другому: Прыйдзі, — і ён прыходзіць; а майму слузе: Зрабі гэта, — і ён робіць.

Пачуўшы гэта, Езус дзівіўся яму і, павярнуўшыся да натоўпу, які спадарожнічаў Яму, сказаў: Кажу вам: нават у Ізраэлі Я не знайшоў такой вялікай веры. 

Калі ж пасланцы вярнуліся дадому, яны засталі слугу здаровым.

Гэта слова Пана.

catholic.by

Сёння Евангелле  падрабязна распавядае пра праведную любоў да бліжняга, у дадзеным выпадку пра клапатлівую любоў працадаўцы (кіраўніка) да свайго працаўніка.

Сучасныя кіраўнікі разважаюць: “Людзей, якіх нельга замяніць – няма!” Вельмі часта звальняюць працаўнікоў, якія перастаюць дасканала выконваць свае абавязкі з-за хваробы.

Магчыма і любоў сотніка не была дасканалай, але паказала прыклад прызнання чалавечай годнасці. Магчыма, гэтая любоў – вынік глыбокай і трывалай веры сотніка. “Пане, не турбуйся, бо я не варты, каб Ты ўвайшоў пад дах мой.” У гэтых словах прыклад узаемадзеяння веры, надзеі, любові, пакоры і паслухмянасці – галоўных цнотаў чалавека, якія ратуюць яго душу.

  “Але скажы толькі слова, і будзе здаровы слуга мой”. Жывая вера сотніка ў словы Езуса Хрыста – прыклад цуду, які вяртае радасць здароўя і жыцця для слугі. Слова вучыць, што вера, пакора і паслухмянасць разам будуюць дарогу да вечнага жыцця.

Ці мая вера настолькі моцная? Ці ёсць у маім сэрцы давер Богу ва ўсіх маіх учынках, справах, жыццёвых сітуацыях? Ці клапачуся я аб дабры для людзей, якія вакол мяне, над якімі я маю ўладу?

Брат Андрэй Зуй OFMCap, Беларусь

ЕВАНГЕЛЛЕ

Ты — Хрыстус… Сын Чалавечы павінен шмат выцерпець

+ Чытанне святога Евангелля паводле Марка.

У той час:

Езус са сваімі вучнямі пайшоў у вёскі Цэзарэі Філіпавай. Па дарозе Ён пытаўся ў вучняў сваіх, кажучы ім: Кім людзі лічаць Мяне? Яны адказвалі Яму: Янам Хрысціцелем,  другія — Іллёю, іншыя — адным з прарокаў. А Ён спытаўся ў іх: А вы кім лічыце Мяне? Пётр сказаў Яму ў адказ: Ты — Хрыстус. І загадаў ім, каб нікому не казалі пра Яго.

І пачаў вучыць іх, што Сын Чалавечы павінен шмат выцерпець, і быць адкінутым старэйшымі, першасвятарамі і кніжнікамі, і быць забітым, і на  трэці дзень уваскрэснуць. І казаў пра гэта адкрыта. А Пётр, адвёўшы Яго ў бок, пачаў дакараць Яго. А Ён, павярнуўшыся і паглязеўшы на сваіх вучняў, дакарыў Пятра, сказаўшы: Адыдзі ад Мяне, сатана, бо ты не пра Божае думаеш, а пра чалавечае.

І, паклікаўшы натоўп разам з вучнямі сваімі, сказаў ім: Калі хто хоча ісці за Мною, няхай адрачэцца ад сябе, возьме крыж свой і ідзе за мною. Бо той, хто хоча жыццё сваё ўратаваць, загубіць яго, а хто загубіць жыццё сваё дзеля Мяне і Евангелля, той уратуе яго.

Гэта слова Пана.

catholic.by

“З чаго складаецца жыцце чалавека?” – спытаецца хто-небудзь. Паводле адной з думак сённяшняга Евангелля, жыццёвая рэчаіснаць чалавека -  гэта пытанні і адказы на іх. Няма неразумных пытанняў, але бываюць дрэннныя адказы на іх. “Кім Мяне лічаць людзі?”- пытаецца сёння Езус у сваіх вучняў. Чуем розныя адказы, у меншай ці ў большай ступені сапраўдныя. Самы дасканалы адказ Пятра ў словах: “Ты Месія – Сын Божы”.

Месія – гэта значыць Выратавальнік.

Як разумееш сёння гэтыя словы ты і як разумеў іх сам Езус Хрыстус?

Якія словы Хрыста не хочаш прыняць у свае сэрца?

Затрымайся, чалавек, каля Крыжа і паглядзі на раны Сына Чалавечага, не думай толькі, што крыж – гэта звычайны “кавалак” дрэва і пачуеш: “Я Твой Месія і ў маіх ранах тваёе аздараўленне”.

Ці адчуваеш у сваей душы голас Езуса, які кліча цябе туды, куды сам пайшоў з любові да чалавека?

Брат Андрэй Зуй OFMCap, Беларусь