Мы – толькі момант, Ты, Божа, – вечнасць
Па-над часамі, перад усім.
Мы – пыл смяротны, Ты – Бог спрадвечны,
Бясконцая ласка, жывая любоў.


Гэтыя радочкі як раз пацвярджаюцца тым, пра што я хачу распавесці на гэты раз, а менавіта – пра гарнізонную капліцу святога Францішка Асізскага, якая, на вялікі жаль, не захавалася. Прасочым гісторыю не толькі дадзенай капліцы, але і даведаемся, чаму яна называлася гарнізоннай.

“Fortuna variabilis,
Deus mirabilis…”
(“Лёс пераменлівы,
Бог надзвычайны…”)
Шыман Старавольскі

“Не месца ўпрыгожвае чалавека, а чалавек – месца”... Усе чулі такое выслоўе, выкарыстоўвалі, магчыма, у дачыненні да сябе або сваіх блізкіх, сяброў. Але нельга яго ніяк выказаць у адносінах да нашай Святыні, братоў- капуцынаў і сясцёр, якія служаць у касцёле святога Піо.

 

Дарог у свеце вельмі многа,
А ты, між іх, сваю знайдзі.
Няхай нялёгкая дарога,
А ты ідзі,
А ты ідзі!…
Пятрусь Броўка

Дарога... Куды можа прывесці дарога?.. Варыянтаў шмат, але самая галоўная дарога – дарога да Бога! Так часта здараецца ў жыцці, што не заўсёды адразу можна трапіць у Святыню да Бога.

 

Якою далёкай ні будзе дарога,
Якім бы шырокім ні здаўся прасцяг,
Вяртайся сюды, да святога парога,
Бо тут твой пачатак і тут твой працяг…
Л. Якубовіч

 

Вядома ўсім, што вельмі шмат
Куткоў на свеце дзіўных.
Але не менш, а болей, брат,
Іх на тваёй радзіме,
У нашым краі дарагім,
У Беларусі роднай.
Не памяняешся ні з кім
Яе красою годнай.

Іван Муравейка

У кожнага чалавека ёсць свой любімы маленькі куток – вуліца, вёска, горад, дом, дзе ён нарадзіўся і вырас. Гэта яго маленькая Радзіма, а з мноства такіх маленькіх родных куткоў і складаецца наша вялікая Радзіма. Кожны чалавек любіць сваю Радзіму, а я вельмі люблю населены пункт, у якім ужо на працягу многіх гадоў “сею” разумнае, добрае, вечнае…